Видеоклип
Юрӑ Тексчӗ
A un tratto il bambino guardò
– Ача сасартӑк пӑхса илчӗ
Sua madre negli occhi, a metà del percorso
– Унӑн амӑшӗ ҫурма ҫулта
Chiese: “Dove si arriva da qui?”
– “Ӑҫтан Эсир Кунта?”
Lei disse: “Non so, ma spero in un posto migliore, migliore”
– “Эпӗ пӗлместӗп, анчах эпӗ чи лайӑх, чи лайӑх вырӑна шанатӑп”, – терӗ вӑл.
Vorrei insegnarti parolacce che non devi dire
– Эпӗ сана хӑвӑн калаҫма юраман нормативлӑ лексикӑна вӗрентесшӗнччӗ.
Nel poco tempo che rimane prima che il tuo tempo non esista più
– Ҫак кӗске вӑхӑт хушшинче сирӗн вӑхӑтӑр урӑх пуличчен те юлмарӗ.
Vorrei insegnarti a fare tardi, sai, magari con gli amici
– Эпӗ сана кая юлса пыма вӗрентесшӗнччӗ, пӗлетӗн-и, тен, юлташусемпе пӗрле.
Mentre ti aspetto a notte fonda sul divano in compagnia della TV
– Эпӗ сана ҫӗрле телевизор компанийӗнчи диван ҫинче кӗтетӗп
Ma il mondo ha deciso di no
– Анчах тӗнче ҫук
Ho provato a combatterlo, però non si può
– Эпӗ унпа кӗрешме пикентӗм, анчах эсир пултараймастӑр
Ti avrei dato un secolo, un anno, due ore
– Эпӗ сана ӗмӗр, ҫулталӑк, икӗ сехет панӑ пулӑттӑм.
Ma forse ti meriti un tempo migliore
– Анчах, тен, эсир лайӑхрах вӑхӑт илме тивӗҫлӗ?
(Un tempo migliore)
– (Лайӑх вӑхӑт)
Piccola donna che cammini tra le stelle
– Ҫӑлтӑрсем хушшинче пыракан пӗчӗк хӗрарӑм,
Mostri le ferite che nascondi tra la pelle, sono trentasette
– Эсӗ сӑран хушшине пытаракан сурансене кӑтартатӑн, вӑл вӑтӑр ҫиччӗре.
Sei la rima “fiore-amore”, la più difficile che ci sia
– Эсӗ-“чечек-юрату” рифма, пуринчен те йывӑрри.
La trovi solo se hai fortuna in certe notti bianche di periferia (Uh)
– Эсир ӑна тупатӑр, анчах сире хула тулашӗнчи пӗр-пӗр шурӑ каҫсенче (э-э)илсе пырсан ҫеҫ тупатӑр.
Ma il mondo ha deciso per noi
– Анчах тӗнче пирӗншӗн шут тытрӗ
Che siamo due vittime del senno di poi
– Эпир икӗ парне
Tramontano le nuvole, ma resterà il sole
– Пӗлӗтсем анаҫҫӗ, анчах хӗвел юлать
Perché tu ti meriti un giorno migliore
– Мӗншӗн тесен эсӗ лайӑхрах кун тивӗҫетӗн
Tu dormi, bambino, ti avrei dato il nome di un lungo cammino (Uoh-oh-oh-oh)
– Эсӗ ҫывӑратӑн, ачам, эпӗ сана нумай ҫул хушши утнӑ пулӑттӑм (у-у-у-у-у)
Che strano destino andarsene a maggio come due fragole
– Май уйӑхӗнче икӗ ҫӗр ҫырли пек тухса кайма мӗнле тӗлӗнмелле шӑпа!
Giro in tondo ormai da ore, ho una sola direzione
– Эпӗ темиҫе сехет хушши ҫаврӑнкаласа ҫӳретӗп ӗнтӗ, манӑн пӗр ҫул ҫеҫ пур
Seguo il ritmo del tuo cuore che ancora non c’è
– Эпӗ халӗ те ҫук чӗрӳ ритмне сӑнатӑп.
Ho finito le parole, cerco il mio finale e so che
– Манӑн сӑмахсем пӗтрӗҫ, эпӗ хамӑн финала шыратӑп, эпӗ пӗлетӗп мӗн тумаллине.
Forse non sarà il migliore, ma almeno sarà qui con te
– Тен, вӑл лайӑххи пулмӗ, анчах вӑл кунта сирӗнпе пӗрле пулӗ.
A un tratto il bambino capì
– Ача сасартӑк ӑнланчӗ
Che il buio finiva in una ninnananna
– Тӗттӗм сӑпка пӳлӗмӗ вӗҫленет.
La madre lo strinse e così
– Амӑшӗ ӑна пӑчӑртарӗ
Finì di esser madre e iniziò a essere mamma
– Вӑл амӑшӗ пулчӗ
