| durağanlaşmak | * Durağan duruma gelmek. |
| durağanlık | * Durağan olma durumu. |
| durak | * Tren, tramvay, otobüs gibi genel taşıtların durmak zorunda olduğu veya durabileceği yer. * Cümle sonundaki nokta. * Hece ölçüsüyle yazılmışşiirlerde ölçü kalıpları içindeki durma yerleri. * Bir ölçü uzunluğunda susma. * Konuşmada, anlamın gerektirdiği biçimde kelimeler arasındaki ses kesintisi. |
| duraklama | * Duraklamak durumu. * İlerlemekte bulunan bir birliğin, vakitsiz, yersiz ve düzensiz olarak yürüyüşünü durdurması. |
| duraklamak | * (hareket durumundaki bir şey) Kısa bir süre için durmak veya arada bir durmak. * Bir süre ses çıkarmamak, bir şey söylememek, duraksamak, tereddüt etmek. |
| duraklatma | * Duraklatmak işi. |
| duraklatmak | * Bir şeyin duraklamasını sağlamak. |
| duraklayış | * Duraklamak işi veya biçimi. |
| duraklı | * Durağı olan. * Hep aynıyerde kalan, hep aynıyerde tekrarlanan. |
| duraklıdalga | * Bütün noktalarıaynıanda, zıt ve aynıfazlıtitreşimler yapan dalga, kararlıdalga. |
| duraklık | * Durak olma durumu. * Durgunluk. |
| duraksama | * Duraksamak durumu, tereddüt. |
| duraksamak | * Ne yapmak veya ne demek gerektiğini kestiremeyerek duraklamak, tereddüt etmek. |
| duraksamalı | * Duraksayan, tereddütlü. |
| duraksamasız | * Duraksaması olmayan, tereddütsüz. |
| duraksayış | * Duraksamak işi veya biçimi. |
| duraksız | * (otobüs için) Mola vermeden, duraklarda durmadan. |
| dural | * Hep bir durumda ve hiç değişmeden kalan. |
| duralama | * Duralamak durumu. |
| duralamak | * Duraklamak. |
| duralayış | * Duralamak işi veya biçimi. |
| durallık | * Dural olma durumu. |
| durdu, durdu, turnayı gözünden vurdu | * uzun süre bekledi, ama sonunda büyük bir kazanç elde etti. |
| durduğu yerde | * hiçbir emek harcamadan. * gereği yokken. |
| durdurma | * Durdurmak işi. |
| durdurmak | * Durmasını sağlamak. |
| durdurtma | * Durdurtmak işi. |
| durdurtmak | * Durmasını sağlamak, durmasına yol açmak. |
| durdurulma | * Durdurulmak işi. |
| durdurulmak | * Durdurmak işi yapılmak. |
| durduruş | * Durdurmak işi veya biçimi. |
| durendiş | * Uzağı görür, ileriyi düşünür, ön görülü. |
| durgu | * Olmakta olan bir şeyin birdenbire durarak kesilmesi, sekte. * Bir müzik eserinde, bitişetkisi yapan armonik zincirlemeler bütünü. |
| durgun | * Kımıldanışve canlılık göstermeyen, dingin, sakin. * Neşesiz, keyifsiz, sessiz, canlı olmayan. * Canlı olmayan, sönük, hareketsiz. |
| durgun şişkinlik | * Ekonomideki durgunluk ve enflâsyonun aynıanda yaşanması, stagflâsyon. |
| durgunlaşma | * Durgunlaşmak durumu. |
| durgunlaşmak | * Durgun olma durumu. |
| durgunlaştırma | * Durgunlaştırmak işi. |
| durgunlaştırmak | * Durgun duruma getirmek. |
| durgunluk | * Durgun olma durumu. |
| durgunluk çökmek | * sessiz, sakin duruma girmek. |
| durma | * Durmak durumu. * Eğleşme, eğlenme, tevakkuf. |
| durmadan | * Ara vermeden, kesintisiz, sürekli. |
| durmak | * Hareketsiz kalmak, yürümez olmak. * İşlemez olmak, çalışmamak. * Bir yerde bir süre oyalanmak, eğlenmek, eğleşmek, tevakkuf etmek. * Dinmek, kesilmek. * Varlığınısürdürmek. * Var olmak. * Beklemek, dikilmek. * Yaşamak. * Birisinin malı olarak bulunmak veya o malla ilişkisi olmak. * Kalmak. * Hareketsiz durumda olmak. * Bir yerde olmak veya bulunmak. * Belli bir durumda, bir görevde bulunmak. * (olumsuz biçimiyle) Ara vermeden, sürekli olarak. * Bir konuyla çok ilgilenmek, üstüne düşmek. * Kök veya gövdeleri sonuna -a (-e) eki almışfiillere gelerek süreklilik bildiren birleşik fiiller oluşturur: Çalışadurmak, bakadurmak, getiredurmak, yiyedurmak gibi. |
| durmuşoturmuş | * olgun, davranışlarıtutarlı(kimse). * tutarlı, aşırılığa kaçmamış. |
| durmuşoturmuşluk | * olgunluk, tutarlılık. |
| duromer plâstik | * Sıkıağyapılımoleküllerden oluşan sert ve katıplâstik türü. |
| -durt- | * Bkz. -dırt- / -dirt- vb. |
| duru | * Bulanıklığı olmayan, temiz, berrak. * (ten) Pürüzsüz. * (dil, üslûp için) Arınmış, karışık olmayan. |
| durucu | * Sürekli kalan, oturan. |
Kategoriler