| eğreti vermek | * ödünç vermek. |
| eğretileme | * İstiare, iğretileme. |
| eğretilik | * Eğreti olma durumu, iğritilik. |
| eğretiye almak | * bir yapının alt bölümünü onarmak için üstünü destekler üzerinde durdurmak. |
| eğrez | * Eğirdir Gölünde yaşayan bir balık. |
| eğri | * Doğru, düz olmayan, bir noktasında yön değiştiren, çarpık, iğri. * Yay gibi kavislenmiş, eğmeçli, mukavves. * Yatay veya düşey olmayan, bütünüyle bir yana eğilmiş bulunan, eğik, mail. * Yanlış. * Bir olayın şiddetindeki azalışve çoğalışları gösteren çizgi. * Doğru olmayan (çizgi, yüzey), münhani. |
| eğri bakmak (veya eğri gözle bakmak) | * kötü düşünce ile bakmak. |
| eğri büğrü | * Yer yer eğrilmişve bükülmüşolan, çarpık çurpuk. |
| eğri çehre | * Asık yüz. |
| eğri gemi doğru sefer | * kullanılan araç yetersiz ama yapılan işisteğe uygun. |
| eğri oturup doğru konuşalım | * birisine karşıtutumumuz ne olursa olsun doğruyu söylemeliyiz. |
| eğri söz | * Kötüleme sözü. |
| eğri yüz | * Aksi, sert (surat). |
| eğrice | * Az eğri olan. |
| eğrice | * Sığır sineği, büvelek. |
| eğrice | * Butların topak etlerinden yapılan pastırma. |
| eğrili | * Eğrisi olan. |
| eğrilik | * Eğri olma durumu. |
| eğriliş | * Eğrilmek işi veya biçimi. |
| eğrilme | * Eğrilmek işi. |
| eğrilmek | * Eğri duruma gelmek, iğrilmek. |
| eğriltme | * Eğriltmek işi. |
| eğriltmek | * Eğri duruma getirmek. |
| eğrim | * Burgaç. * Eğri, dalgalı. |
| eğrim eğrim | * Eğri eğri, dalga dalga, eğriler çizerek. |
| eğrisi doğrusuna gelmek | * olmayacak gibi görünen bir iş, bir girişim, rastlantısonucu olumlu bitmek. |
| eğritme | * Eğritmek işi. |
| eğritmek | * Eğriltmek, iğritmek. |
| eğriye eğri doğruya doğru | * gerçek neyse aynen belirtilmelidir. |
| eğsi | * Ucu yanmışodun, köseği. |
| eh | * Olur, peki veya fena değil anlamında kullanılır. * Bezginlik anlatır. |
| ehem | * Çok önemli. |
| ehemmiyet | * Önem. |
| ehemmiyet vermek | * önem vermek. |
| ehemmiyetli | * Önemli, mühim. |
| ehemmiyetsiz | * Önemsiz. |
| ehil | * Topluluk, cemaat. * Bir işte yetkili olan, bir işi yapan, yeterli, erbap. * Karıkocadan her biri, eş. * Sahip. |
| ehil olmak | * ustalaşmak, uzman olmak. |
| ehlî | * Evcil. |
| ehlibeyt | * Hz. Muhammed’in kızı, damadıve torunlarından oluşan ailesine verilen ad. |
| ehlidil | * Gönül eri, kalender, rint. |
| ehlihibre | * Bilirkişi. |
| ehlikeyf | * Rahatına düşkün, keyif sahibi. |
| ehlîleşme | * Evcilleşme. |
| ehlîleşmek | * Evcilleşmek. |
| ehlîleştirilme | * Evcilleştirilme. |
| ehlîleştirilmek | * Evcilleştirilmek. |
| ehlîleştirme | * Evcilleştirme. |
| ehlîleştirmek | * Evcilleştirmek. |
| ehlisalip | * Haçlılar. |
Kategoriler