| erte | * Bir günün veya olayın arkasından gelen zaman. |
| erteleme | * Ertelemek işi, tehir, tecil, talik. |
| ertelemek | * Başka zamana bırakmak, tehir etmek, tecil etmek, talik etmek. |
| erteleniş | * Ertelenmek işi veya biçimi. |
| ertelenme | * Ertelenmek işi. |
| ertelenmek | * Daha sonraki bir zamana bırakılmak. |
| erteleyiş | * Ertelenmek işi veya biçimi. |
| ertesi | * Bir günün, bir haftanın, bir ayın, bir yılın ardından gelen günü, haftayı, ayı, mevsimi veya yılı gösterir. |
| ervah | * Ruhlar. |
| ervahına yuf olsun | * “yazıklar olsun”, Allah kahretsin anlamında sövme veya kınama sözü olarak kullanılır. |
| erzak | * Uzun süre saklanabilen yiyeceklerin genel adı. |
| erzatz | * Başkasının yerine kullanılabilen, başka bir malın yerini alabilen, yedek. |
| es | * Notada duraklama zamanıve bunu gösteren işaretin adı. |
| es geçmek | * üzerinde durmamak, boşvermek, önemsememek. |
| esami | * Adlar, isimler. |
| esamisi okunmamak | * kendisine değer verilmemek, adıanılmamak. |
| esans | * Bitkilerden türlü yollarla çıkarılan veya kimyasal yöntemlerle yapılan, kokulu ve uçucu sıvı. |
| esaret | * Kölelik, tutsaklık, esirlik. * Hakimiyet altında bulunma. * Boyunduruk. |
| esarette kalmak | * uzun süre esir olarak bulunmak. |
| esas | * Bir şeyin özünü oluşturan ana öge, temel. * (bir işveya sözde) Doğru biçim. * Ana, temel olarak alınan, başlıca, asal, esasî. |
| esas duruş | * Hazır ol durumu. |
| esas vaziyet | * Dimdik kımıldamaksızın, hazır ol durumu, esas duruş. |
| esas vaziyete geçmek | * hazır ol durumunu almak. |
| esasa bağlamak | * belirli bir kurala dayandırmak. |
| esasen | * Başından, temelinden, kökeninden. * Doğrusu, doğrusunu isterseniz, zaten, zati. * Nasıl olsa, gene. |
| esası olmamak | * gerçek olmamak, yalan olmak. |
| esasî | * Esasla ilgili, asıl ve temel olanla ilgili, asal. |
| esaslandırma | * Esaslandırmak işi veya durumu. |
| esaslandırmak | * Esaslıduruma getirmek, sağlamlaştırmak. |
| esaslanma | * Esaslanmak işi veya durumu. |
| esaslanmak | * Temeli sağlamlaşmak, temelleşmek. |
| esaslı | * Köklü, genişölçüde etkili, güzel, doğru. * Köklü, etkili, güzel bir biçimde, doğru olarak. |
| esassız | * Sağlam bir temele dayanmayan, köksüz. * Doğru olmayan, yalan. |
| esatir | * Tarih öncesi tanrılarının efsaneli serüvenlerini anlatan ve bir topluluğun duygularını, anlayışınıve özlemlerini göstermesi bakımından değeri olan hikâyeler, mitoloji. |
| esatirî | * Esatirle ilgili, esatire ait. |
| esbabımucibe | * Gerekçe. |
| esbak | * Eski, geçmiş, önceki. |
| esbap | * Sebepler. |
| esef | * Acınma, yerinme. |
| esef etmek | * üzülmek, acınmak. |
| esefle | * Üzülerek, acınarak. |
| eseflenme | * Eseflenmek işi. |
| eseflenmek | * Acınmak. |
| esefli | * Esefi bulunan. |
| eselemek beselemek | * Kandırmak, allem etmek kallem etmek. |
| eseme | * Bkz. mantık. |
| esen | * Hiçbir hastalığı, vücutça hiçbir eksiği olmayan, sağlıklı, sıhhatli, salim. |
| esenleme | * Esenlemek işi, selâm. |
| esenlemek | * Biriyle karşılaşıldığında, birinin yanına gidildiğinde veya yanından uzaklaşıldığında kendisine sözle veya işaretle bir nezaket gösterisi yapmak, selâm vermek, selâmlamak. * Birine esenlik dileyerek ayrılmak, veda etmek. |
| esenleşme | * Esenleşmek işi, selâmlaşma. |
Kategoriler