| Halaçça | * Halaç Türkçesi. |
| halaoğlu | * (birine göre) Halanın oğlu veya çocuğu, halazade. |
| halâs | * Bir yerden, bir şeyden kurtulma, kurtuluş. |
| halâs olmak | * kurtulmak. |
| halâskâr | * Kurtarıcı. |
| halat | * Kenevirden yapılmışçok kalın ip. |
| halat çekme | * Bir halatı birer ucundan tutan iki tarafın birbirini çekmesiyle yapılan yarışma. |
| halâvet | * Sevimlilik, şirinlik, tatlılık. |
| halay | * Anadolu’nun çeşitli bölgelerinde davul ve zurna eşliğinde toplu olarak oynanan bir halk oyunu. |
| halay çekmek (veya tepmek) | * halay oyunu oynamak. |
| halayık | * Kadın köle, cariye. |
| halayıklı | * Halayığı olan. |
| halayıklık | * Halayık olma durumu. |
| halaza | * Ekinler biçilirken tarlaya dökülen tanelerden ertesi yıl kendiliğinden yetişen ekin. |
| halazade | * Halaoğlu veya halakızı. |
| hâlbuki | * Oysa, oysaki. |
| hâlden anlamak (veya bilmek) | * bir kimsenin içinde bulunduğu güç durumu anlayarak, sezerek, anlayışgöstermek. |
| haldır haldır | * Hızla ve ses çıkararak. |
| hale | * Ayın çevresinde görülen ışık halkası, ağıl, ayla. * Hristiyanlıkta aziz sayılanların resimlerinde başlarıçevresinde çizilen daire. |
| hâle yola koymak | * iyi bir düzen vermek, tertiplemek. |
| Halebî | * Halep halkından olan kimse. |
| Halebî ordaysa arşın burada | * bir iddiayıveya sözü abartılmış bularak kanıtını istemek için kullanılır. |
| halef | * Birinin ardından gelip onun yerine geçen kimse, ardıl, selef karşıtı. |
| halef selef | * Biri ötekinin yerini alma. |
| halef selef olmak | * biri ötekinin yerini almak, yerine geçmek. |
| halel | * Bozma, bozukluk. |
| halel gelmek | * bozulmak, zarara uğramak. |
| halel getirmek (veya getirmemek) | * zarar vermek, engel olmak, ket vurmak. |
| halel vermek | * bozmak, sarsmak. |
| haleldar | * Bozukluğu olan. |
| haleldar olmak | * bozulmak, sarsılmak. |
| halelenme | * Halelenmek işi. |
| halelenmek | * (Ay) Çevresinde ışık halkası oluşmak, ağıllanmak. |
| haleli | * Halesi olan. |
| hâlen | * Şimdi, şu anda, bugünkü günde. |
| Halep çı banı | * Şark çı banı. |
| halet | * Durum. |
| haletiruhiye | * Ruhî durum, ruh durumu. |
| hal’etme | * Hal’ etmek işi veya biçimi. |
| hal’etmek | * Tahttan indirmek. |
| halfa | * Buğdaygillerden, lifleri ip, çuval ve kâğıt yapımında kullanılan bir bitki (Sitipa tenacissima). |
| half-time | * Bkz. haftaym. |
| halhal | * Kadınların ayak bileklerine taktıkları bilezik. |
| halı | * Yere veya mobilya üstüne serilmek, duvara gerilmek için, çoğu yünden dokunan, kısa ve sık tüylü, nakışlı, kalın yaygı. |
| halıcı | * Halıdokuyan veya satan kimse. |
| halıcılık | * Halıdokuma sanatıveya sanayii. * Halıalıp satma işi. |
| hali | * Boş, ıssız, tenha. |
| hâli (veya hâlleri) duman olmak | * kötü duruma düşmek. |
| hâli harap olmak | * bitkin, perişan olmak, kötü duruma düşmek. |
| hâli kalmamak | * gücü takatı, eski durumu olmamak. |
Kategoriler