| hürmetsizlik | * Saygısızlık. hürmette kusur etmek |
| hürriyet | * Özgürlük. |
| hürriyetçi | * Hürriyeti benimseyen kimse. |
| hürriyetçilik | * Hürriyet yanlısı olan kimse. |
| hürriyeti seçmek | * baskıdan kurtulmak ve özgür yaşamak için davranışta bulunmak. |
| hürriyetperver | * Hürriyetçi. |
| hürriyetsiz | * Hürriyetini yitirmiş. |
| hürriyetsizlik | * Hürriyetini yitirmişolma durumu. |
| hürya | * Hep birden, cümbür cemaat. |
| hürya etmek | * bir yerden çıkmak veya bir yere girmek için hep birden atılmak. |
| hüryemez | * Bir çeşit elma. |
| hüseynî | * Klâsik Türk müziğinde dügâh perdesinde karar kılan bir makam. * Klâsik Türk müziğinde mi notası. |
| hüsnü kabul göstermek | * iyi karşılamak, güler yüz göstermek. |
| hüsnühâl | * Bir kimsenin yaşayışında kötü bir şey bulunmama durumu, iyi hâl. |
| hüsnühâl kâğıdı | * Bir kimsenin yaşamında kötü bir şey bulunmadığını gösteren resmî kuruluşlarca verilen belge, iyi hâl belgesi. |
| hüsnühat | * Güzel yazısanatı. |
| hüsnükabul | * İyi karşılama, güler yüz gösterme. |
| hüsnükuruntu | * Herhangi bir durumu safça kendinden yana iyiye yorma. |
| hüsnüniyet | * Herhangi bir kimse veya konuda hiçbir kötü düşünce beslememe, temiz yüreklilik, iyi dilek, iyi niyet. |
| hüsnüniyetle | * İyi niyetle. |
| hüsnütelâkki | * İyi karşılama, iyiye yorma. |
| hüsnüteveccüh | * Sevgi ve saygıyla.yakınlık gösterme. |
| hüsnüyusuf | * Karanfilgillerden, bazıtürleri bahçelere süs olarak dikilen bir bitki, gugu çiçeği (Dianthus barbatus). |
| hüsran | * Zarar, ziyan. * Beklenilen şeyin elde edilememesi yüzünden duyulan acı. |
| hüsrana uğramak | * beklenilen sonucun elde edilmemesi sebebiyle çok üzülmek, acıçekmek. |
| hüsün | * Güzellik. |
| Hüt | * “Çok şişmek, kabarmak” anlamında kullanılan Hüt dağı gibi şişmek deyiminde geçer. |
| hüthüt | * Çavuşkuşu, ibibik. |
| hüve | * “Tamamıtamamına” anlamında hüvesi hüvesine sözünde geçer. |
| hüvelbaki | * “Baki kalan o’ (Allah) dur.” anlamında ve genellikle mezar taşlarına yazılan bir söz. |
| hüveyda | * Besbelli, açıkça, meydanda, aşikâr. |
| hüviyet | * Kimlik. |
| hüviyet cüzdanı | * Kimlik belgesi. |
| hüzün | * İç kapanıklığı, gönül üzgünlüğü. |
| hüzün çökmek (veya içine bir hüzün çökmek) | * hüzünlenmek. |
| hüzüne kapılmak | * hüzünlenmek. |
| hüzünlendirme | * Hüzünlendirmek işi. |
| hüzünlendirmek | * Hüzünlü duruma getirmek. |
| hüzünleniş | * Hüzünlenmek işi veya biçimi. |
| hüzünlenme | * Hüzünlenmek işi. |
| hüzünlenmek | * Hüzünlü duruma gelmek, hüzün duymak. |
| hüzünlü | * Gönüle üzgünlük veren, iç kapanıklığına yol açan. |
| hüzünsüz | * Hüznü olmayan, şen (kimse). |
| hüzünsüzlük | * Hüzünsüz olma durumu. |
| hüzzam | * Klâsik Türk müziğinde segâh perdesinde bir makam. |
| hüzzam beşlisi | * Klâsik Türk müziğinde birleşik makamların beşlilerinden biri. |
| -ı/ -i, -u / -ü | * Fiillerden isim türeten ek: yaz-ı, diz-i, doğ-u, öl-ü vb. |
| -ı/ -i, -u / -ü | * Fiillerden sıklık çatısıtüreten ek: kaz-ı-mak, sür-ü-mek vb. |
| -ı/ -i, -u / -ü | * Belirli nesne yapan yükleme (akuzatif) eki: kapı-y-ı, ev-i, kutu-y-u, kötü-y-ü vb. |
| -ı/ -i, -u / -ü | * Ünsüzle biten kelimelere eklenen 3. kişi iyelik eki: kaş-ı, diş-i, kol-u, göz-ü vb. |
Kategoriler