| kefe | * Semercilerin kullandığı bir tür araç. |
| kefek | * Kefeki. |
| kefeki | * Yapılarda kullanılan açık renkli, delikli, hafif, işlenmesi kolay, ateşe dayanıklı bir tür taş. * Dişlerin diplerinde ve kaplarda oluşan kireç tabakası. |
| kefeki tutmak | * küflenmek. |
| kefekiye dönmek | * delik deşik olmak. |
| kefeleme | * Kefelemek işi. |
| kefelemek | * (atı) Kefe (II) ile silip tüylerini parlatmak. |
| kefeli | * Kefesi olan. |
| kefen | * Gömülmeden önce ölünün sarıldığı beyaz bez, kefin. |
| kefenci | * Cenaze gereçleri satan kimse. * Zorba. |
| kefeni boynunda olmak | * her an ölümü göze almak. |
| kefeni yırtmak | * ağır bir hastalıkta ölüm tehlikesini atlatmak. |
| kefenin cebi yok | * mal veya para “ölürken götürülmez” anlamında cimriler için söylenir. |
| kefenleme | * Kefenlemek işi veya durumu. |
| kefenlemek | * Ölüye kefen sarmak, tekfin etmek. |
| kefenleyiş | * Kefenlemek işi veya biçimi. |
| kefenli | * Kefene sarılmış. * Kefene sarılarak. |
| kefenlik | * Kefen olarak kullanılmaya elverişli (bez). |
| kefenlik para | * Ölüm durumunda gerekli masrafların görülmesi için ayrılmışpara. |
| kefensiz | * Kefene sarılmamış. * Kefene sarılmadan. |
| kefere | * Müslüman olmayanlar, kâfirler. |
| kefil | * Borçlu borcunu ödemediğinde veya bir kimse verdiği sözü yerine getirmediğinde bütün sorumluluğu üzerine alan kimse. |
| kefil göstermek | * bir işiçin gerekli olan kefili bulmak. |
| kefil olmak | * borçlu borcunu ödemediğinde veya bir kimse verdiği sözü yerine getirmediğinde bütün sorumluluğu üzerine almak. |
| kefillik | * Kefil olma durumu, kefalet. |
| kefin | * 343 kefen. |
| kefir | * Özel bir maya mantarıyla keçi veya inek sütünün mayalanmasıyla hazırlanan ekşi içecek. |
| kefiye | * Arapların kullandığıve omuzlarıda örten, püsküllü erkek başörtüsü. |
| kefne | * Çuvaldız veya kalın iğne ile işişleyen kimsenin eline geçirdiği demirli kayış. |
| kehanet | * Bir olayın gerçekleşeceğini önceden bilme, kâhinlik. |
| kehanette bulunmak | * kâhinlik yapmak. |
| Kehkeşan | * Samanuğrusu, Samanyolu. |
| kehle | * Bit. |
| kehribar | * Süs eşyasıyapımında kullanılan, açık sarıdan kızıla kadar türlü renklerde, yarısaydam, kolay kırılır ve bir yere hızlıca sürtüldüğünde hafif cisimleri kendine çeken, fosilleşmişreçine, samankapan. * Bu maddeden yapılmış. |
| kehribar balı | * Sarıve saydam bal. |
| kehribar gibi | * sapsarı, koyu sarı. |
| kehribarcı | * Kehribardan tespih, ağızlık gibi şeyler yapan veya satan kimse. |
| kek | * Yumurta, un ve şekerden, genellikle içine çekirdeksiz kuru üzüm veya kakao vb. konularak yapılan, fırında pişirilen tatlıçörek. * Tane ve tohumların, etin veya balığın yağınıveya diğer sıvılarınıçıkarmak için mekanik sıkılmalarıyla oluşan fiziksel form. |
| kekâ | * Keyifli bir durum anlatılırken “ne güzel, ne iyi” anlamında söylenir. |
| kekâh | * Bkz. kekâ. |
| keke | * Kekeme. |
| kekeç | * Kekeme. |
| kekeleme | * Kekelemek işi. |
| kekelemek | * Damak sesleriyle başlayan kelimeleri ve heceleri tekrarlayarak ve keserek konuşmak. * Ne söyleyeceğini şaşırıp kelimeleri birbirine karıştırmak. |
| kekeleyiş | * Kekelemek işi veya biçimi. |
| kekelik | * Kekemelik. |
| kekeme | * Damak sesleriyle başlayan kelimeleri ve heceleri tekrarlayarak birdenbire söyleyen ve keserek konuşan, keke. |
| kekemeleşme | * Kekemeleşmek işi. |
| kekemeleşmek | * Kekeme durumuna gelmek. |
| kekemelik | * Kekeme olma durumu, rekâket. |
Kategoriler