| mültezim | * Kesenekçi, kesimci. |
| mültipleks | * Aynızamanda, aynıhat üzerinde birçok iletişim sağlayan veya bu özellikte olan (alet). |
| mümanaat | * Engel olmak, karşıkoymak. |
| mümanaat etmek | * karşıkoymak, engel olmak. |
| mümarese | * Alışma, yatkınlık, el yatkınlığı. |
| mümas | * Dokunan, temas eden. * Teğet. |
| mümasil | * Benzeyen, andıran. |
| mümbit | * Verimli, bitek. |
| mümessil | * Temsilci. |
| mümessillik | * Temsilcilik. |
| mümeyyiz | * İyiyi, kötüyü, doğru ve yanlışıayıran, seçen. * Ayırtman. * Yazıları beyaz kâğıda temize çeken kimse. |
| mümeyyizlik | * Ayırtmanlık. * Mümeyyizin görevi. |
| mümin | * İnanan, inançlı, imanlı, mutekit. * Müslüman. |
| müminlik | * Mümin olma durumu. |
| mümkün | * Muhtemel, olabilir, olası. |
| mümkün mertebe | * Olabildiğince, yapabildiği kadar. |
| mümkün olmak | * imkân bulunmak. |
| mümtaz | * Seçkin. |
| mümteni | * Bir şeyi yapmaktan çekinen, kaçınan. * Olamaz, olmayacak. |
| münacat | * Tanrı’ya yakarma, yakarış. * Divan edebiyatında Tanrı’yıöven şiir türü veya şiirin bir bölümü. |
| münadi | * Kamuya duyurulmak istenilen şeyleri yüksek sesle haber vermeyi işedinmişolan kimse. |
| münafık | * Arabozan, bölücü, karıştırıcı, fesatçı, müfsit. |
| münafıklık | * Arabozanlık. |
| münakalât | * Ulaştırma. |
| münakale | * Ulaşım. * Bir şeyi bir yerden bir yere aktarma. |
| münakasa | * Eksiltme. |
| münakaşa | * Tartışma. |
| münakaşa etmek | * tartışmak. |
| münakaşa götürmemek | * tartışmaya yer vermeyecek biçimde kesin olmak. |
| münakaşalı | * Münakaşası olan, içinde veya üzerinde münakaşa edilen. |
| münasebat | * İlgiler, ilişkiler. |
| münasebet | * İlişik, ilişki, ilinti. * İki şey arasındaki uygunluk. * Sebep, vesile, gerekçe, neden. |
| münasebet almak (veya almamak) | * uygun düşmek (veya uygun olmamak, yakışıksız olmak). |
| münasebet düşmek | * uygun bir durum ortaya çıkmak. |
| münasebet kurmak | * iki şey arasında ilişki bulmak, yakınlık görmek. |
| münasebete girmek | * tanışma yolu açmak, ilişki kurmak. * cinsel yaklaşımda bulunmak. |
| münasebeti düşmek | * sırası gelmek. |
| münasebetini getirmek | * sırasını getirmek. |
| münasebetiyle | * Dolayısıyla, sebebiyle, itibarıyla, ilgisinden dolayı. |
| münasebetli | * İlişiği olan, ilişkili. * Uygun, yakışık alan. |
| münasebetli münasebetsiz | * Yakışık alsın almasın, yerli yersiz. |
| münasebetsiz | * Uygun olmayan, yakışıksız, çirkin. * Ters, aksi. * Yakışıksız işgören, sıra, saygı gözetmeyen (kimse). |
| münasebetsizlik | * Münasebetsiz olma durumu veya münasebetsiz davranış, saygısızlık. |
| münasebette bulunmak | * ilişkisi olmak. * ilişki kurmak. * cinsel ilişkiyi gerçekleştirmek. |
| münasip | * Uygun, yerinde. * Beğenilen, hoşa giden, uygun. |
| münasip bulmak | * uygun olduğunu, yerinde görüldüğünü kabul etmek. |
| münasip görmek | * uygun ve yerinde bulmak. |
| münavebe | * Nöbetleşme, keşikleme. |
| münavebe ile | * nöbetleşe, nöbetle, sıra ile. |
| münazaa | * Ağız kavgası, çekişme, münakaşa. * İki taraf arasındaki kavga, düşmanlık. |
Kategoriler