| bağışıklık | * Bir ödevin veya yükümlülüğün dışında kalma durumu, muafiyet. * Bazımikroplara karşıaşıveya doğal yolla kazanılmışdirenç durumu. |
| bağışıklık bilimi | * Bağışıklık olaylarının ortaya çıkma şartlarını, gelişimini, alınabilecek önlemleri ve yapılabilecek tedaviyi inceleyen tıp dalı, immünoloji. |
| bağışlama | * Bağışlamak işi, affetme, af. * Hibe etme. |
| bağışlamak | * Bir mal veya hakkıkarşılık beklemeden birine vermek, teberru etmek. * Herhangi bir kötü davranışiçin ceza vermekten vazgeçmek, affetmek. * Görevden çekmek, almak. * Deyimlerde “Tanrıesirgesin, ayırmasın” gibi anlamlarda kullanılır. |
| bağışlamamak | * karşısındakinin yanlışından, kusurundan doğacak fırsatlarıkaçırmamak, acımadan değerlendirmek. |
| bağışlanma | * Bağışlanmak işi, affedilme. |
| bağışlanmak | * Bağışlamak işine konu olmak, affa uğramak, affedilmek, affolunmak. |
| bağışlatma | * Bağışlatmak işi. |
| bağışlatmak | * Bağışlamak işini yaptırmak. |
| bağışlayıcı | * Bağışlayan. |
| bağıt | * Sözleşme, akit, mukavele, kontrat. |
| bağıtçı | * Bağıt yapanlardan her biri, âkit. |
| bağıtlanma | * Bağıtlanmak işi veya durumu. |
| bağıtlanmak | * Bağıt ile sonuçlanmak. |
| bağıtlaşma | * Bağıtlaşmak işi veya durumu. |
| bağıtlaşmak | * Aralarında bağıt yapmak. |
| bağıtlı | * Bağıtla, sözleşme ile bağlanmışolan. |
| bağkesen | * Makaslı böcek. |
| bağlaç | * Eşgörevli kelimeleri veya önermeleri birbirine bağlayan kelime türü, rabıt: Ve, ya, veya, ya da birer bağlaçtır. |
| bağlaç grubu | * Bağlaç öbeği. |
| bağlaç öbeği | * Bağlaçla veya bağlaçsız birbirine bağlanmışolan, aynınitelikte iki veya daha çok kelimeden oluşan öbek. |
| bağlaçlı | * Bağlacı olan. |
| bağlaçlıtamlama | * İsimleri, sıfatlarıarasına bağlaç alan isim veya sıfat tamlaması. |
| bağlaçlıyan cümle | * Birleşik cümlelerde ki bağlacıyla temel cümleye bağlanan yan cümle. |
| bağladığıyerde otlamak | * Bkz. bıraktığım (bıraktığı) bağladığım (bağladığı) yerde (çayırda) otluyorsun (otluyor). |
| bağlam | * Cinsleri aynıveya birbirine yakın olan şeylerin bir arada bağlanmışı, demet, deste. * Bir şiirdeki dörtlüklerin her biri, bent. * (herhangi bir olguda) Olaylar, durumlar, ilişkiler örgüsü veya bağlantısı, kontekst. * Bir dil birimini çevreleyen, ondan önce veya sonra gelen, birçok durumda söz konusu birimi etkileyen, onun anlamını, değerini belirleyen birim veya birimler bütünü, kontekst. |
| bağlama | * Bağlamak işi. * Üç çift telli olan ve mızrapla çalınan bir saz. * Yapılarda duvarları birbirine bağlayan kiriş, putrel vb. |
| bağlama zarf fiili | * Ve bağlacı görevinde kullanılarak, kendinden sonraki çekimli fiile veya fiilimsiye zaman ve kişi bakımlarından uyan -ıp ekini almışfiil: Gelip gitti (Geldi ve gitti) Gülüp geçti (Güldü ve geçti) gibi. |
| bağlamacı | * Bağlama yapan veya satan kimse. * Bağlama çalan kimse. |
| bağlamacılık | * Bağlamacının işi veya mesleği. |
| bağlamak | * Bağveya başka bir araçla tutturmak. * Düğümlemek. * (yara için) İlâç koyup bezle sarmak. * Denk yapmak, paket yapmak. * Oluşmak, tutmak, meydana gelmek. * Bir işveya kimse için ayırmak, tahsis etmek. * (bir işiçin) Anlaşma yapmak. * Birinde bir şeye karşı ilgi, istek uyandırarak o şeye ilgi, yakınlık duymasını sağlamak. * Uyulmasızorunlu olmak. * Başka bir işle uğraşamaz durumda olmak. * Sona erdirmek, bitirmek, tamamlamak. * Gönlünü kazanmak. * Bütün ilgisini bir yerde yoğunlaştırmak. * Geçişi engellemek. |
| bağlamalık | * Bağlama yapmaya yarayan. |
| bağlamsal | * Bağlam ile ilgili. |
| bağlamsal anlam | * Bir sözün kullanılan veya amaçlanan bağlama göre anlam kazanması. |
| bağlanak | * Bağlanılacak şey, bağlantı, irtibat. |
| bağlanım | * Bağlanmak işi veya biçimi. * (siyasî veya sosyal konularda) Yan tutma. |
| bağlanış | * Bağlanmak işi veya biçimi. |
| bağlanma | * Bağlanmak işi. |
| bağlanmak | * Bağlamak işine konu olmak. * Sevmek, içten bağlı olmak. * Beklenen şey elde edilmez olmak. * Yalnızca belli bir işle uğraşmak. * Bir şey bir kimseye ayrılmak, tahsis edilmek. |
| bağlantı | * İki veya daha çok şeyin birbiriyle bağlı, ilişik veya ilgili bulunması, irtibat. * İki şey arasında ilişki sağlayan bağ. |
| bağlantı borusu | * Katlardaki pis ve kirli sularıtoplayan, kolona ileten boru. |
| bağlantıkurmak | * irtibat sağlamak. * haberleşme sağlamak. |
| bağlantıünlüsü | * Bkz. bağlayıcıünlü. |
| bağlantıünsüzü | * Bkz. bağlayıcıünsüz. |
| bağlantıyapmak | * ilişki kurmak; anlaşma, sözleşme yapmak. |
| bağlantılı | * Aralarında bağlantı bulunan, irtibatlı, rabıtalı. |
| bağlantısız | * Aralarında bağlantı bulunmayan. * Askerî, siyasî yönden hiçbir bloka bağlı olmayan (ülke), bloksuz. |
| bağlantısız ülkeler | * Bağlantısızlık siyaseti izleyen ülkeler, bloksuz ülkeler. |
| bağlantısızlık | * Bağlantısız olma durumu. |
| bağlantısızlık politikası | * Askerî, siyasî yönden hiçbir bloka girmeme siyaseti. |
Kategoriler