| belinlemek | * Birden uyanarak çevresine korku ile şaşkın şaşkın bakmak, irkilmek. |
| belirgin | * Belirmişdurumda olan, besbelli, açık, bariz, sarih. |
| belirginleşme | * Belirgin duruma gelme. |
| belirginleşmek | * Belirgin duruma gelmek. |
| belirginleştirme | * Belirgin duruma getirme. |
| belirginleştirmek | * Belirgin duruma getirmek. |
| belirginlik | * Belirgin olma durumu. |
| belirleme | * Belirlemek işi, tayin. |
| belirlemek | * Belirli duruma getirmek, belirli kılmak, tayin etmek. * Yeni bir kavramı, özünü oluşturan ögeleri açıklayarak tanımlamak, sınırlamak. * Bir kavramı, ayırıcı bir öge ekleyerek sınırlamak, kapsam bakımından daraltmak, genellemek karşıtı. |
| belirlenim | * Belirli duruma gelme işi. * Bir kavramın anlamının, içeriğinin, yapısının veya sınırlarının tam olarak belirlenmesi işi, gerektirim, determinasyon. |
| belirlenimci | * Belirlenimcilik yanlısı olan (kimse), gerekirci, determinist. |
| belirlenimcilik | * Her olayın başka olayların gerekli ve kaçınılmaz bir sonucu olduğunu ileri süren öğreti, gerekircilik, determinizm. |
| belirlenme | * Belirlenmek işi. |
| belirlenmek | * Belirli duruma getirilmek. |
| belirlenmezci | * Belirlenmezcilik yanlısı olan (kimse), indeterminist. |
| belirlenmezcilik | * Nedensellik yasasına bağlı olmayan, bir sebebe bağlanmayan olay ve durumların da bulunduğunu öne süren görüş, indeterminizm. * İnsan iradesinin hiçbir şarta bağlı olmadığını, içinde bulunduğu şartlarla belirlenmediğini, insanın özgür iradesinin nedensellik yasasına bağlı olmadığınısavunan görüş, indeterminizm. |
| belirleşme | * Belirleşmek işi veya durumu. |
| belirleşmek | * Belirgin duruma girmek. |
| belirli | * Açık ve kesin olarak sınırlanmışveya kararlaştırılmışolan, muayyen. |
| belirli belirsiz | * Yarı belirgin durumda, az çok belli olan. |
| belirli geçmiş | * Fiilin belirttiği kavramın, içinde bulunan zamandan önce olup bittiğini kesinlikle bildiren kip, -di’li geçmiş, görülen geçmiş. Bu zaman Türkçede -dı(-di) / -tı(-ti) ekiyle karşılanır.Aldı, biçti, uçtu vb. |
| belirli nesne | * Belirtme durumu ekini almış, geçişli fiil durumunda olan yüklemle ilgili kelime veya kelime grubu. |
| belirlilik | * Belirli olma durumu. |
| belirme | * Belirmek işi, tebellür etme. |
| belirmek | * (önce belli veya görünür olmayan bir şey için) Ortaya çıkmak, tezahür etmek. * Bir düşünce veya durum için, kesin bir biçim almak, tebellür etmek. * İyice görünür ve anlaşılır bir durum almak, tebarüz etmek. |
| belirsiz | * Belirli olmayan, gayrimuayyen. * Niteliği hakkında tam bir bilgi edinilemeyen, müphem. * Bilinmeyen, meçhul. |
| belirsiz geçmiş | * Fiilin belirttiği kavramın, içinde bulunulan zamandan önce olup bittiğini başkasından duyarak veya belirsiz olarak bildiren kip, -miş’li geçmiş, görülmeyen geçmiş. Türkçede bu zaman -mış/ -mişekiyle kurulur: Gelmiş, gülmüş, ağlamışgibi. |
| belirsizlik | * Belirsiz olma durumu, müphemiyet. |
| belirsizlik sıfatı | * İsimleri yaklaşık, kabataslak belirten sıfat: bazı, birkaç, her, birtakım, filan vb. |
| belirsizlik zamiri | * İsmin yerini belirsiz, kabataslak tutan zamir: bazısı, birkaçı, birçoğu, azı, herkes, biri vb. |
| belirteç | * Zarf. |
| belirten | * Tamlayan. |
| belirti | * Bir olayın veya durumun anlaşılmasına yardım eden şey, alâmet, nişan, nişane. |
| belirtik | * Açık, belli, sarih. |
| belirtilen | * Tamlanan. |
| belirtili | * Belirtisi olan. * Belirtilmişolan, belirli kılınan. |
| belirtili nesne | * Belirtme durumundaki nesne, sarih meful. |
| belirtili tamlama | * Tamlayanı-in (-nin) takısı, tamlananıüçüncü kişi iyelik eki alan ve belirli bir kavram taşıyan tamlama: Doğan’ın kalemi, çiçeğin kokusu gibi. |
| belirtilme | * Belirtilmek işi. |
| belirtilmek | * Belirtmek işine konu olmak. |
| belirtisiz | * Belirtisi olmayan. * Belirtilmemişolan. |
| belirtisiz nesne | * Yalın durumdaki nesne. |
| belirtisiz tamlama | * Tamlayanıyalın durumda olan, tamlananı genellikle üçüncü kişi iyelik eki alan ve çoğu kez tür kavramı veren isim tamlaması: Ankara kedisi. Tuz Gölü gibi. |
| belirtken | * Bir özlü sözle birlikte kullanılan işaret. * Soyut bir şeyin, bir kavramın sembolü olan varlık veya eşya, amblem. * Gösterge. |
| belirtme | * Belirli kılma, görüş bildirme, tasrih. |
| belirtme durumu | * Yüklemi geçişli bir fiil olan cümlede fiilin doğrudan etkilediği -i (-ı, -u, -ü) ekini almışisim, yükleme durumu, i hâli, akuzatif. Evi gördüm. Yazıyı okudum. |
| belirtme grubu | * Tamlamalardan daha genişkelime dizisi: Kalın bir kitabın süslü cilt kapağı bir belirtme grubudur. |
| belirtme sıfatı | * Bir ismi gösterme, soru, sayıveya belirsizlik bakımlarından belirten sıfat: Bu kapı. Birinci dönem. Kaç öğrenci? Hangi ev? Üç çocuk gibi. |
| belirtmek | * Açıklamak, tebarüz ettirmek. |
| belit | * Kendiliğinden apaçık ve bundan dolayıöteki önermelerin ön dayanağısayılan temel önerme, mütearife, aksiyom: “Tüm, parçaların her birinden büyüktür” sözü bir belittir. |
Kategoriler