| erce | * Erken olarak, er gibi, ere benzer biçimde. |
| ercecik | * Erkenden. |
| ercik | * Çiçek tozu üreten ve on tanesi çeşitli şekillerde birleşerek erkek organımeydana getiren çiçek kısmı. |
| erdem | * Ahlâkın övdüğü iyilikçilik, alçak gönüllülük, yiğitlik, doğruluk gibi niteliklerin genel adı, fazilet. * İnsanın ruhî olgunluğu. |
| erdemli | * Erdemi olan, faziletli. |
| erdemlilik | * Erdemli olma durumu, faziletlilik. |
| erdemsiz | * Erdemi olmayan, faziletsiz. |
| erdemsizlik | * Erdemsiz olma durumu, faziletsizlik. |
| erden | * Bakir. |
| erdenlik | * Bakirlik. |
| erdiğine erer, ermediğine taşatar | * sataşkan, edepsiz (kimse). |
| erdirme | * Erdirmek işi. |
| erdirmek | * Ermesini sağlamak, ermesine yol açmak. |
| ere gitmek (veya varmak) | * (kadın, kız) evlenmek. |
| ere vermek | * (kız) evlendirmek. |
| erek | * Gerçekleştirmek için tasarlanan ve erişmek istenilen şey, amaç, gaye, maksat, hedef. |
| erek bilimi | * Evreni ereklerle araçlar arasında bir ilişkiler dizgesi olarak gören öğreti, teleoloji. * Yalnızca insan hareketlerinin değil, tarih ve tabiat olaylarının ve bütünün olduğu gibi tek tek olayların da ereklerle belirlenmişve yönetilmişolduğunu kabul eden öğreti, teleoloji. |
| erekçilik | * Her şeyin bir erekle belirlendiği, bir ereğe yöneldiğini; her şeyin bir ereklik yasasına göre olup bittiğini benimseyen görüş, finalizm. |
| ereklilik | * Bir erekle belirlenmişolma veya bir ereğe yönelmişolma durumu. |
| ereksel | * Erek niteliğinde olan. |
| ereksel neden | * Temelde bulunan erek veya varılmak istenen ereğe götüren sebep. |
| eren | * Benliğinden sıyrılmış, öz varlığından geçmiş, kendini Tanrı’ya adamış, ermiş, evliya, veli. * “Erenler” biçimi eskiden dervişler arasında bir seslenme sözü olarak kullanılırdı. * Olağanüstü sezgileriyle birtakım gerçekleri gördüğüne inanılan kimse. |
| Erendiz | * Jüpiter, Müşteri. |
| erenlerin sağısolu olmaz | * cana yakın kişilerin bazıyersiz davranışları, bilerek yapılmadığı için hoşkarşılanmalıdır anlamında kullanılır. |
| erg | * C. G. S. sisteminde, uygulama noktasını, kuvvet yönünde 1 cm hareket ettiren 1 dinlik kuvvetin yaptığı işe eşit olan iş birimi: Bir kilogram metre 981 x 105 erge eşittir. |
| erg | * Büyük Sahra’da kumullarla örtülü bölge. |
| erganun | * Org. |
| ergen | * Ergenlik çağında olan. * Henüz evlenmemiş, bekâr. |
| ergen olmak | * evlenecek çağa girmek. |
| ergene | * Maden yeri. |
| ergene karı boşamak kolay | * bir işin içinde olmayanların o işteki güçlükleri küçümsediklerini anlatır. |
| ergenleşme | * Ergenleşmek işi veya durumu. |
| ergenleşmek | * Ergenlik çağına ulaşmak. |
| ergenleştirme | * Ergenleştirmek işi. |
| ergenleştirmek | * Ergenlik çağına kavuşmasını sağlamak. |
| ergenlik | * Cinsî organların fizyolojik gelişmesiyle başlayan, bulûğa ermişlikle yetişkinlik arasındaki dönem. * Çocukluk çağından yetişkinlik çağına geçen kimselerin yüzünde çıkan sivilceler. |
| ergi | * (dil inkılâbının ilk yıllarında) İyi bir şeye erişme durumu, mazhariyet. |
| ergilik | * Ergi durumu. |
| ergime | * Ergimek işi, zeveban. |
| ergime ısısı | * Bir katının sıvıdurumuna geçmesi için verilmesi gereken ısı. |
| ergime noktası | * Bir katının katıdurumdan sıvıduruma geçmeye başladığıve ergime sona erene kadar koruduğu sıcaklık. |
| ergime yasası | * Ergime kurallarının değişmez oluşumu. |
| ergimek | * (sıcaklığı artırılmak yoluyla bir cisim) Katıdurumdan sıvıduruma geçmek, zeveban etmek. |
| ergimiş | * Isıetkisiyle sıvıdurumuna gelmiş(katıcisim). |
| ergimişmaden | * Sıvıduruma gelmişmaden. |
| ergin | * Olmuş, yetişmiş, kemale ermiş. * Haklarınıkendi kullanmak için yasanın gösterdiği yaşa gelmişolan (kimse), reşit. |
| erginleme | * Erginlemek işi. |
| erginlemek | * Birini bir konu üzerinde aydınlatıp onu gerekli temel bilgi ve becerilerle donatarak ergin ve yetişmiş kılmak. |
| erginlenme | * Erginlenmek işi veya durumu. |
| erginlenmek | * Ergin duruma gelmek. |
Kategoriler