| meslek icabı | * mesleğinin gereği olarak. |
| meslek içi eğitim | * Meslekteyken görevlinin kendini geliştirmesi için çağrıldığıkurs. |
| meslek seçmek | * geçimini sağlamak için yeteneklerine ve isteğine göre bir işi sürekli yapmak. |
| meslekî | * Mesleğe ilişkin, meslekle ilgili olan. |
| mesleksel | * Meslekî, meslekle ilgili. |
| mesleksiz | * Mesleği olmayan, işsiz güçsüz (kimse). |
| mesleksizlik | * Mesleksiz olma durumu. |
| meslektaş | * Aynımeslekten olan. |
| meslektaşlık | * Meslektaşolma durumu. |
| mesmu | * İşitilmiş, duyulmuşolan. |
| mesnet | * Dayanak. * Mevki, makam. |
| mesnetli | * Dayanağı olan. |
| mesnetsiz | * Dayanağı olmayan. |
| mesnevî | * Her beyti ayrıuyaklı bir divan edebiyatınazım biçimi. * Bu türdeki eserlerin genel adı. |
| mesrur | * Sevinmiş, sevinçli. |
| mest | * Sarhoş, kendinden geçmiş, esrik. |
| mest | * Üzerine ayakkabı giyilen kısa konçlu, hafif ve yumuşak bir tür ayakkabı. |
| mest etmek | * kendinden geçirmek. |
| mest olmak | * kendinden geçmek, sarhoşolmak. |
| mestane | * Sarhoşgibi, kendinden geçmişçesine. |
| mestçi | * Mest yapan veya satan kimse. |
| mestçilik | * Mest yapma veya satma işi. |
| mestur | * Örtülü, kapalı, gizli. |
| mesture | * Örtülü. * Bkz. Tahsisatımesture. |
| mes’udane | * Mes’ut bir biçimde, mes’ut olarak. |
| mes’ul | * Sorumlu. |
| mes’ul olmak | * sorumlu olmak. |
| mes’ul tutmak | * sorumlu görmek. |
| mes’uliyet | * Sorum, sorumluluk. |
| mes’uliyet almak | * sorumluluk yüklenmek. |
| mes’uliyetli | * Sorumlu. * Sorumluluk gerektiren. |
| mes’uliyetsiz | * Sorumsuz. * Sorumluluk gerektirmeyen. |
| mes’uliyetsizlik | * Sorumsuzluk. |
| mes’ut | * Mutlu, sevinçli, ongun. |
| mes’ut etmek | * mutlu kılmak. |
| mes’ut olmak | * mutlu olmak, onmak. |
| meşakkat | * Güçlük, sıkıntı, zorluk. |
| meşakkat çekmek | * sıkıntı içinde olmak. |
| meşakkate katlanmak | * güçlüğe, sıkıntıya göğüs germek. |
| meşakkatli | * Güç, sıkıntılı. |
| meşakkatsiz | * Güç olmayan, sıkıntısız. |
| meş’ale | * Ucunda, alev çıkararak yanıcı bir madde bulunan, aydınlatmaya yarayan değnek. |
| meşale çekmek | * önderlik etmek, önayak olmak. |
| meşaleci | * Ortalığı aydınlatmak için çıra vb. yakmakla görevli kimse. |
| meşatlık | * Musevîlere özgü mezarlık, maşatlık. |
| meş bu | * Dolmuş, dolu. * Doymuş. |
| meşe | * Kayıngillerden, üç yüz kadar türü arasında, kışyaz yapraklarınıdökmeyenleri de bulunan, kerestesi dayanıklı bir orman ağacı(Quercus). * Bu ağaçtan yapılmışolan. |
| meşe kömürü | * Meşenin yakılması ile elde edilen dayanıklıkömür. |
| meşe odunu | * Meşe ağacından elde edilen dayanıklı odun. * Anlayışsız, görgüsüz ve kaba saba kimse. |
| meşe palamudu | * Meşe türü bir cins palamut. |
Kategoriler