Hint-Avrupa dil ailesinin İtalik grubundan olan dil. Lâtince, İ.Ö. 2. binyılda Kuzeybatı Avrupa’dan gelerek Latium’a yerleşmiş olan kabilelerin dilidir. Roma’yı yöneten sınıfın konuştuğu Lâtincenin değişik biçimi, Romanın güçlenmesiyle İtalya’nın edebiyat ve resmî dili hâline geldi. İ.Ö. 1. yüzyılda Romalı yazarların çabalarıyla Cumhuriyet dönemi sonunda ve imparatorluk dönemi başında Klasik Lâtince dili ortaya çıktı. Fakat Lâtin İmparatorluğu Akdeniz’in bir ucundan öbür ucuna yayılınca, alınan ülkelerin halkları tarafından konuşulan dillerle ilişki kuran bu Lâtince dili bozuldu; ayrıca Lâtinlerden ve Lâtin olmayanlardan meydana gelen Romalı pleblerin konuştuğu Halk Lâtincesi, resmî dillerini zamanla bozdu. Roma İmparatorluğu’nun son döneminde Lâtince dili birçok lehçeye bölündü. Cermen istilâları, bu bölünmeyi daha da hızlandırdı ve Lâtince, Roma İmparatorluğu’nun çeşitli bölgelerinde başka bir evrim geçirdi ve “Roman dilleri” adı verilen birçok dil ortaya çıktı. Bugün ölü dil durumunda olan Lâtince dili, yalnızca Katolik Kilisesi’nde kullanılmaktadır.
Kategoriler