| burcu | * Güzel koku, ıtır. |
| burcu burcu | * (koku için) Güzel güzel, pek güzel. |
| burcumak | * Güzel koku yaymak. |
| burç | * Kale duvarlarından daha yüksek, yuvarlak, dört köşe veya çok köşeli kale çıkıntısı. * Zodyak üzerinde yer alan on iki takım yıldıza verilen ortak ad. |
| burç | * Ökse otu. |
| burçak | * Baklagillerden, taneleri hayvan yemi olarak kullanılan yıllık bir yem bitkisi (Vicia ervilia). * Bu bitkinin mercimeğe benzeyen tanesi. |
| burçlar kuşağı | * Gök küresinde tutulma çemberinin geçtiği ve üzerinde on iki burçun (Koç, Boğa, İkizler, Yengeç, Aslan, Başak, Terazi, Akrep, Yay, Oğlak, Kova, Balık) eşit aralıklarla dağıtıldığıkuşak. 343 Zodyak. |
| burdurma | * Burdurmak işi. |
| burdurmak | * Burmak işini yaptırmak. |
| burgacık | * Bkz. kargacık burgacık. |
| burgaç | * Anafor, girdap. |
| burgata | * Tel ve bitkisel halatların pus (2.54 cm) olarak çevresini belirten birim. |
| burgu | * Tahtada belirli delik açmaya yarayan delgiye takılısarma, yivli, keskin, çelik alet. * Tıpa çekmeye yarayan, ucu sivri ve helis biçiminde demir alet, tirbuşon. * Yerin orta ve derin katmanlarına inebilmeyi sağlayan delici alet. * Telli sazlarda, telleri germeye yarayan mandal. |
| burgu makarna | * Burgu biçiminde dökülmüşve fırınlanmışmakarna. |
| burgulama | * Burgulamak işi. |
| burgulamak | * Burgu ile delmek, delik açmak. |
| burgulanma | * Burgulanmak işi. |
| burgulanmak | * Burgulamak işine konu olmak, burgu ile delinmek. |
| burgulu | * Burgusu olan. * Burgulanmışolan. |
| burgusuz | * Burgusu olmayan. * Burgulanmamışolan. |
| burhan | * Kanıt. * Belgit. |
| burjuva | * Şehirlerde yaşayan, özel imtiyazlardan yararlanan şehirli. * Orta sınıftan olan kimse, kent soylu. |
| burjuva edebiyatı | * Orta sınıf halk kesimine hitap eden edebiyat. |
| burjuvaca | * Burjuva gibi, burjuvaya yakışan biçimde. |
| burjuvalık | * Burjuva olma durumu. |
| burjuvazi | * Burjuva sınıfı, kent soyluluk. |
| burkma | * Burkmak işi. |
| burkmak | * Burarak çevirmek. * Burkulmak. * Acıvermek, üzmek. |
| burkucu | * Burkma işini yapan. * Üzücü. |
| burkulma | * Burkulmak işi. |
| burkulmak | * Burkmak işine konu olmak. * Vücuttaki organlardan biri birdenbire kendi eklemi üzerinde dönmek. * Üzüntü duymak. |
| burlesk | * Sanat alanında ve özellikle edebiyatta rastlanan, komikliğe dayanan bir tür. |
| burma | * Burmak işi. * Sarığı burma tatlısının bir adı. * Burularak yapılmış bilezik. * Burulmuş, burularak yapılmış, kıvrılmış. * Hadım etme, iğdişetme. * Musluk. * Eğrilmek için bükülmüşyün. * Yaşiken burularak kurutulan ot. * Kuru incir. |
| burmak | * Bir şeyi iki ucundan tutup ekseni çevresinde çevirerek bükmek. * Hadım etmek, iğdişetmek. * Ağza kekre tat vermek. * (mide, bağırsak) Sancımak. * Üzmek, sıkıntıvermek. |
| burnaz | * İri ve uzun burunlu. |
| burnu bile kanamamak | * tehlikeli bir durumdan yara bere almadan kurtulmak. |
| burnu büyük | * kibirli. |
| burnu büyümek | * kibirlenmek, büyüklenmek. |
| burnu havada | * kendini çok beğenmiş(olmak). |
| burnu havada (veya kaf dağında) (olmak) | * çok kibirli (olmak). |
| burnu kırılmak | * büyüklenemez duruma gelmek. |
| burnu sürtülmek (veya burnu sürtmek) | * sıkıntıçektikten sonra daha önce beğenmediği bir durumu kabul etmek, gururundan vazgeçmek. |
| burnu yere düşse almaz | * kendini beğenmiş, kibirli. |
| burnuna girmek | * birine çok sokulmak. |
| burnunda (veya gözünde) tütmek | * çok özlemek. |
| burnundan (fitil fitil) gelmek | * elde ettiği güzel şey, sonradan gelen üzüntüler üzerine kendisine zehir olmak. |
| burnundan ayrılmamak | * yanından gitmemek, uzaklaşmamak. |
| burnundan düşen bin parça olmak | * çok asık suratlı olmak. |
| burnundan kıl aldırmamak | * kendisine hiç söz söyletmemek, çok huysuz olmak. |
| burnundan solumak | * çok öfkelenmişolmak. |
Kategoriler