| burnundan yakalamak | * birini yönetimi altına almak, kaçamak bulamayacağıduruma getirmek. |
| burnunu çekmek | * sümüğünü çekmek. * umduğunu bulamamak, amacına ulaşamamak. |
| burnunu kırmak | * birini güç durumda bırakarak büyüklenmesini veya direnişini yok etmek. |
| burnunu sıksan canıçıkacak | * çok zayıf ve güçsüz kimseler için kullanılır. |
| burnunu sokmak | * gerekmediği hâlde her işe karışmak. |
| burnunun dibi | * çok yakını. |
| burnunun dibine sokulmak | * çok yaklaşmak, iyice yaklaşmak. |
| burnunun dikine (veya doğrusuna) gitmek | * öğüt dinlemeyerek kendi bildiği gibi davranmak. |
| burnunun direği kırılmak | * çok pis bir koku duyarak tedirgin olmak. |
| burnunun direği sızlamak | * (maddî veya manevî) çok acıduymak, çok üzülmek. |
| burnunun ucundan ötesini (veya ilerisini) görmemek | * kıt düşünceli olmak. |
| burnunun ucunu görmemek | * çok sarhoşolmak. |
| burnunun yeli harman savurmak | * büyüklenmek, kibirlenmek. * çok öfkelenmek. |
| burs | * Bir öğrencinin öğrenimini yapmasıveya bir kimsenin bilgi ve görgüsünü artırması için belli bir süre devlet veya özel kuruluşlarca, ödenen aylık para. * Bu amaçla vakfedilmişparanın veya malın geliri. |
| burslu | * Burs alan, bursu olan. |
| burssuz | * Burs almayan, bursu olmayan. |
| burtlak | * Taşlık, çalılık yer. |
| buru | * Sancı, buruntu. |
| buruk | * Burulmuşolan. * Tadıkekre olan. * Alınarak küskünlük gösteren, gücenmiş(kimse). * Uygun olmayan şartlar sonucu dönerek büyüyen ağacın kerestesi. |
| buruk buruk | * Buruk bir biçimde. |
| burukça | * Tadı biraz buruk olan. |
| buruklaşma | * Buruklaşmak işi veya durumu. |
| buruklaşmak | * Buruk durum almak. |
| burukluk | * Buruk olma durumu, kekrelik. * Küskünlük, gücenmişlik. |
| buruksu | * Buruğa benzer, buruk gibi. |
| burulma | * Burulmak işi. |
| burulma dayanımı | * Elyafını bükerek kırmaya çalışan kuvvete karşıağacın gösterdiği direnç. |
| burulmak | * Ekseni çevresinde döndürülmek. * Sancımak, ağrımak. * Alınarak küskünlük göstermek, gücenmek. |
| burum burum | * Burulmak fiili ile birlikte “çok fazla burulmak” anlamında kullanılır. |
| burun | * Alınla üst dudak arasında bulunan, çıkıntılı, iki delikli koklama ve solunum organı. * Bazışeylerin ön ve sivri bölümü. * Karanın, özellikle yüksek ve dağlık kıyılarda, türlü biçimlerde denize uzanmış bölümü. * Kibir, büyüklenme. |
| burun boşlukları | * Burun deliklerinden yukarıdoğru açılan, mukozayla kaplı boşluklar. |
| burun buruna | * Birbirine çok yakın ve yüz yüze. |
| burun buruna gelmek | * beklenmedik bir anda karşılaşmak, birbirlerine çok yaklaşmak. * karşısında hissetmek. |
| burun bükmek | * beğenmemek, önem vermemek. |
| burun deliği | * Burnun iki boşluğundan her biri. |
| burun kanadı | * Burun deliğinin yan tarafındaki kabarık bölüm. |
| burun kıvırmak | * önem vermemek, küçümsemek, beğenmemek. |
| burun otu | * Burna çekilen tütün, enfiye. |
| burun perdesi | * Burun boşluğunu ikiye ayıran bölme. |
| burun şişirmek | * kibirlenmek. |
| burun yapmak | * üstünlük taslamak. |
| Burundili | * Burindi halkından olan (kimse). |
| burunduruk | * Hayvanlarınallarken ısırmaması için dudaklarınıkıstırmaya yarayan kıskaç, yavaşa. |
| burunlamak | * Dışlamak, aşağılamak. |
| burunlu | * Herhangi bir biçimde burnu olan. * Çıkıntısı olan. * Kendini beğenmiş, onurlu, kibirli. |
| burunluk | * Burunsak. |
| burunsak | * Hayvan yavrusunun anasından süt emmesini önlemek için burnuna geçirilen başlık. * Hayvanların burunlarına geçirilen ip. |
| burunsalık | * Burunsak. |
| buruntu | * Buru, sancı, bağırsak bozukluğu. |
| buruş buruş | * Çok buruşmuş. |
Kategoriler