| bağımlamak | * Bir şeyi bağım altına sokmak, etkisi altında tutmak. |
| bağımlaşma | * Bağımlaşmak işi. |
| bağımlaşmak | * Bir şeye veya bir kimseye tamamen bağımlı olmak. |
| bağımlı | * Başka bir şeyin istemine, gücüne veya yardımına bağlı olan, özgürlüğü, özerkliği olmayan, tâbi. |
| bağımlısıralıcümle | * Anlam bakımından birbirine bağlı olan ve özneleri, tümleçleri veya yüklemleri ortak olan cümle. |
| bağımlılık | * Bağımlı olma durumu, tâbiiyet. |
| bağımsız | * Davranışlarını, tutumunu, girişimlerini herhangi bir gücün etkisinde kalmadan düzenleyebilen, hür, özgür, müstakil. * Herhangi bir kuruluşa, partiye bağlı olmayan kimse. |
| bağımsız milletvekili | * Herhangi bir partinin adayı olmadan seçilen veya herhangi bir partiye bağlı olmayan milletvekili, bağımsız. |
| bağımsız sıralıcümle | * Anlam bakımından birbirine bağlı olduğu hâlde özneleri, tümleçleri, yüklemleri ayrı olan cümle. |
| bağımsızlaşma | * Bağımsızlaşmak işi. |
| bağımsızlaşmak | * Bağımsız duruma gelmek. |
| bağımsızlaştırma | * Bağımsızlaştırmak işi. |
| bağımsızlaştırmak | * Bağımsız duruma getirmek. |
| bağımsızlık | * Bağımsız olma durumu veya niteliği, istiklâl. |
| bağın | * İnşaatta veya kazısırasında toprağın çökmesini önlemek için yerleştirilen parça veya dayak. |
| bağın vurmak | * kazıduvarlarının çökmemesi için bağınlarla desteklemek. |
| bağıntı | * Bir nesneyi başka bir nesne ile uyarlıkılan bağ. * Eşyayı, kavramlarıveya tasarımları birlik, bağlılık, birliktelik gibi durumlarda toplayan görünüşveya nitelik, görelik, bağıllık, izafet, rölâtivite. * İki veya daha çok nitelik arasında matematik işlemleri yardımı ile kurulan bağlılık veya eşitlik. |
| bağıntıcı | * Bağıntıcılık yanlısı olan kimse, göreci, rölâtivist. |
| bağıntıcılık | * Bağıntılılık öğretisi; özellikle bilginin bağıntılı olduğunu ileri süren her türlü felsefe öğretisi; görecilik, izafiye, rölâtivizm. |
| bağıntılı | * Varlığı başka bir şeyin varlığına bağlı bulunan, mutlak olmayan, göreli, izafî, nispî, rölâtif. |
| bağıntılılık | * Var olabilmek veya belirlenebilmek için, bağıntıyolu ile başka bir şeye bağlı bulunma durumu, görelilik, izafiyet, rölâtivite. |
| bağır | * Göğüs. * (ok yayıve dağiçin) Orta bölüm. * Ciğer, bağırsak gibi vücut boşluklarında bulunan organların ortak adı, ahşa. |
| bağır yeleği | * Eskiden zırh altına giyilen, köseleden yapılmışyelek. |
| bağırdak | * Bağıldak. |
| bağırgan | * Bağırıp çağıran, tepkisini hemen ve sert bir şekilde dışa vuran kimse. |
| bağırıyanmak | * üzüntü çekmek, çok acıduymak. * çok susamışolmak. |
| bağırıp çağırmak | * öfkeyle bağırmak. |
| bağırış | * Bağırmak işi veya biçimi. |
| bağırışçağırış | * Gürültü, şamata. * Gürültüyle, şamata ederek. |
| bağırışma | * Bkz. bağrışma. |
| bağırışmak | * Bkz. bağrışmak. |
| bağırma | * Bağırmak işi. |
| bağırmak | * (insan) Yüksek ve gür ses çıkarmak. * Kendini belli etmek. * Yüksek sesle azarlamak. |
| bağırsak | * Sindirim organının mideden anüse kadar olan, ince bağırsak ve kalın bağırsaktan oluşan bölümü. |
| bağırsak askısı | * İnce bağırsağıkarnın arka bölümüne bağlayan ve karın zarının bir bölümünden oluşan askı. |
| bağırsak iltihabı | * Sindirim organında oluşan iltihabî durum ve buna bağlıhastalık. |
| bağırsak ingini | * Çoğunlukla sürgün ve karın ağrısı ile beliren bağırsak iltihabı. |
| bağırsak kazıntısı | * Kalın bağırsak hastalıklarında çıkarılan sümüksü madde. |
| bağırsak kurdu | * Omurgalıların ve de özellikle insanların bağırsağında yaşayan asalak solucan. |
| bağırsak otu | * Farekulağı. |
| bağırsak solucanı | * Ortalama 25 cm boyunda, insanların, özellikle çocukların bağırsaklarında asalak olarak yaşayan yuvarlak solucan, askarit. |
| bağırsaklarınıdeşerim | * “canına kıyarım, öldürürüm” anlamında korkutmak, gözdağıvermek üzere kullanılır. |
| bağırtı | * Bağırma sesi. |
| bağırtkan | * Çok bağırıp çağırmak huyunda olan (kimse). |
| bağırtlak | * Orta büyüklükte, eti sevilen bir cins göçebe ördek (Querquedula). |
| bağırtma | * Bağırtmak işi. |
| bağırtmak | * Bağırmasına yol açmak. * Bir haberi, bir isteği, birinin aracılığıyla duyurmak. |
| bağış | * Bağışlamak işi veya biçimi. * Bağışlanan şey, hibe, teberru. |
| bağışçı | * Bağışyapan kimse. |
| bağışık | * Herhangi bir ödevin veya yükümlülüğün dışında kalan, muaf. * Bazımikroplara karşıaşıveya doğal yolla direnç kazanmışolan. |
Kategoriler