| edatlı | * Edat bulunduran. |
| edatlıtümleç | * Edatla kurulmuştümleç. |
| ede | * Büyük erkek kardeş, ağabey. |
| edebî | * Edebiyatla ilgili, edebiyata ilişkin. |
| edebî eser | * Edebiyatta sanat değeri taşıyan değişik edebiyat türlerinde kaleme alınmışeserlerin her biri. |
| edebî sanat | * Edebî sanatların her biri. |
| edebî sanatlar | * Edebiyatta anlatımızenginleştirmek, renklendirmek ve daha çarpıcıhâle getirmek için temelde benzetme esasına dayalısöz ve manaya bağlıanlatım inceliği ve özelliği. |
| edebikelâm | * Söylenmesi kaba, çirkin ve sakıncalınesnelerin veya kavramların değişik sözlerle daha uygun ve edepli bir biçimde anlatılması, örtmece. |
| edebini takınmak | * edepli davranmaya başlamak. |
| edebiyat | * Olay, düşünce, duygu ve imajların dil aracılığı ile biçimlendirilmesi sanatı, yazın, literatür. * Bir bilim kolunun türlü konularıüzerine yazılmışyazıve eserlerin hepsi, literatür. * İçten olmayan, gereksiz, boşsözler. |
| edebiyat bilimi | * Edebiyatın içinde yer alan konularısosyoloji, psikoloji gibi bilim dallarının yöntemlerini de kullanarak araştıran, inceleyen, irdeleyen ve tahlil eden bilim dalı. |
| edebiyat tarihi | * Bütün edebî hareketleri, dönemleri, yazar ve şairleri, dil ve üslûp özelliklerini açıklayan bilim dalıveya kitap. |
| edebiyat yapmak | * bir konu üzerinde gereksiz yere süslü sözler söylemek. |
| edebiyatça | * Edebiyata uygun, edebiyata benzer. |
| edebiyatçı | * Edebiyatla uğraşan kimse. * Edebiyat dersi okutan öğretmen. |
| edebiyatçılık | * Edebiyatla uğraşma işi. |
| edebiyatsever | * Edebiyata tutkun. |
| edememe | * Edememek durumu. |
| edememek | * Rahat olamamak; kendinde bir eksiklik duymak; geçinememek. |
| edep | * Toplum töresine uygun davranma, incelik. |
| edep etmek | * utanmak, sıkılmak. |
| edep yahu! | * açık saçık söz söyleyenlere karşı”utan!”, “edebini takın” anlamında kullanılan söz. |
| edep yeri | * İnsanlarda üreme organlarının bulunduğu yer, ut yeri. |
| edepleniş | * Edeplenmek işi veya biçimi. |
| edeplenme | * Edeplenmek işi veya durumu. |
| edeplenmek | * Uslanmak, ince ve terbiyeli olmak. |
| edepli | * Uslu, ince, terbiyeli, müeddep, uygun. |
| edepli edepli | * Uslu olarak, uslu uslu. |
| edepsiz | * Utanılacak işleri hiç sıkılmadan yapan, utanmaz, sıkılmaz, terbiyesiz. * Sakınılacak kötü (kimse),şirret. |
| edepsiz edepsiz | * Edepsize yakışır biçimde. |
| edepsizce | * Terbiyesizce, utanmadan. |
| edepsizleşme | * Edepsizleşmek işi. |
| edepsizleşmek | * Edepsizce davranışlarda bulunmak, terbiyesizleşmek. |
| edepsizlik | * Utanmazlık, sıkılmazlık, terbiyesizlik, şirretlik. |
| edeptir söylemesi | * affedersiniz, söylemesi ayıptır ama. |
| eder | * Fiyat, paha. |
| edevat | * Bir işiçin gerekli olan malzemelerin, parçaların tümü. |
| Edi | * Birbiriyle iyi anlaşan iki yaşlının baş başa kalışınıanlatan Edi ile Büdü, Şakire Dudu sözünde geçer. |
| edi | * İşyapma veya yapılan iş. |
| edibane | * Terbiyeli, nazik. * Edebiyatçıya yakışır biçimde. |
| edik | * Yumuşak ve renkli sahtiyandan yapılmışyarım konçlu lâpçın. * Kısa çizme. |
| edilgen | * Sözde özneyle kullanılan veya öznesi dolaylıyolla belirtilen fiil, meçhul, pasif, etken karşıtı. |
| edilgen çatı | * Çoğu kez -(i)l- bazen de -(i)n- çatıekleriyle kurulan fiil çatısı. |
| edilgen fiil | * Gerçek öznesi belli sayılmayan fiil. Türkçede bu fiil -(i)l, bazen de -(i)n- edilgen çatıekleriyle kurulur: yazılmak, oku-n-mak, tanı-n-mak vb. |
| edilgenleşme | * Edilgenleşmek durumu. |
| edilgenleşmek | * Edilgen duruma gelmek. |
| edilgenleştirme | * Edilgenleştirmek işi. |
| edilgenleştirmek | * Edilgen duruma getirmek. |
| edilgenlik | * Edilgen olma durumu. |
| edilgenlik eki | * Fiillerin gerçek öznesini gizleyen yapım eki. |
Kategoriler