| ev sineği | * Böcekler sınıfının, çift kanatlılar takımından, kül renkli, dizanteri ve tifo mikroplarıtaşıyan bir eklem bacaklıtürü (Musca domestica). |
| ev tutmak | * ev kiralamak. |
| ev yemeği | * Evde yapılan yemek. |
| evaze | * (giysi için) Etek ucuna doğru genişleyen. |
| evcara | * Klâsik Türk müziğinde bir makam. |
| evce | * Evcek. |
| evcek | * Bütün ev halkı birlikte. |
| evci | * Tatil günlerini evinde geçiren (yatılıöğrenci, er vb.). |
| evci çıkmak | * tatil günlerinde okuldan (kışladan vb. den) eve gelmek. |
| evcik | * Küçük, sevimli ev. |
| evcil | * Eve ve insana alışmış, kendisinden yararlanabilen (hayvan), ehlî, yabanî karşıtı. |
| evcil hayvan | * Evde bakılabilen, insana alışmışolan, evcilleştirilmişhayvan. |
| evcilik | * Genellikle kız çocuklarının ev işlerini örnek alarak oynadıkları oyun. |
| evcilleşme | * Evcilleşmek işi, ehlîleşme. |
| evcilleşmek | * Evcil bir duruma gelmek, ehlîleşmek. |
| evcilleştirilme | * Evcilleştirmek işi. |
| evcilleştirilmek | * Evcil duruma getirilmek, ehlîleştirilmek. |
| evcilleştirme | * Evcilleştirmek işi, ehlîleştirme. |
| evcilleştirmek | * Evcil bir duruma getirmek, ehlîleştirmek. |
| evcillik | * Evcil olma durumu. |
| evcimen | * Evine, ailesine çok bağlı(kimse). * Ev işlerini iyi bilen, becerikli (kadın). * aklı başında, sakin. |
| evç | * En yüce yer. * Yer yuvarına göre, Yer öte, (Güneşe göre) Gün öte. * Bkz. eviç. |
| evde kalmak | * (kız için) evlenme çağı geçmişolmak. |
| evdeci | * Çiftliklerde işçilere yemek hazırlayan aşçı. |
| evdeki pazar (veya hesap) çarşıya uymamak | * önceden tasarlanan bir işumulduğu gibi sonuçlanmamak, düşünüldüğü gibi olmamak. |
| evdemonizm | * Mutçuluk. |
| evdeş | * Aynıevde oturanlardan her biri. |
| evecen | * Aceleci, acul. |
| evecenlik | * Acelecilik. |
| evegen | * İvecen. * İveğen, çabuk ilerleyen, had, akut. |
| evelemek | * “Bir sözü tam söylememe, ağzının içinde mırıldanmak” anlamında evelemek develemek sözünde geçer. |
| everme | * Evermek işi. |
| evermek | * Evlendirmek. |
| evet | * “Öyledir” anlamında doğrulama veya tasdik kelimesi. * Konuşma arasında cümlenin olumlu anlamınıpekiştirmek için de kullanılır. |
| evet efendimci | * Kendine özgü bir düşüncesi olmadığından veya hoşgörünmek için karşısındakinin her sözüne “evet efendim” diyen (kimse). |
| evetleme | * Evetlemek işi veya durumu. |
| evetlemek | * Evet demek, onaylamak. |
| evgin | * Öncelikle yapılması gereken, ivedili, müstacel. |
| evham | * Kuruntular, kuşkular, vehimler. |
| evhamlanma | * Evhamlanmak işi. |
| evhamlanmak | * Kuruntu duymak, kuruntuya kapılmak, kuşkulanmak, vehmetmek. |
| evhamlı | * Kuruntulu, kuşkulu, vehimli, mütevehhim. |
| evhamsız | * Evhamı olmayan. |
| evi sırtında | * Evi yurdu olmadan herhangi bir yerde yaşayan. |
| eviç | * Klâsik Türk müziğinde bir birleşik makam, evc. |
| evin | * Bir şeyin içindeki öz, lüp. * Buğday tanesinin olgunlaşmışiçi, özü, habbe. |
| evin bağlamak | * ürün tanelenmek, tane bağlamak, olgunlaşmak. |
| evin direği | * Ailenin en önemli kişisi. |
| evinin kadını | * Evine, kocasına bağlıve bunlarla ilgili işleri başarır nitelikte olan kadın. |
| evinlenme | * Evinlenmek işi. |
Kategoriler