| hırçınlık etmek (veya yapmak) | * huysuzluk, terslik etmek. |
| hırdavat | * Kilit, reze, tel, çivi gibi metal eşya. * Önemsiz, ufak tefek eşya, gereksiz eşya. |
| hırdavatçı | * Hırdavat satan kimse, nalbur. |
| hırdavatçılık | * Hırdavatçının işi, nalburluk. |
| hırgür | * Geçimsizlik, kavga. |
| hırgür çıkarmak | * kavga etmek, kavga çıkarmak. |
| hırıl hırıl | * Hırıltılı bir ses çıkararak. |
| hırıldama | * Hırıldamak işi. |
| hırıldamak | * Hırıltılı bir ses çıkarmak. |
| hırıldaşma | * Hırıldaşmak biçimi veya durumu. |
| hırıldaşmak | * Hırlaşmak. |
| hırıldayış | * Hırıldamak işi veya biçimi. |
| hırıltı | * Boğazdan herhangi bir sebeple boğuk çıkan ses. * Gürültüyle çıkan ses. * Geçimsizlik, kavga. |
| hırıltıcı | * Geçimsizlik çıkaran, geçimsiz (kimse). |
| hırıltılı | * Hırıltıçıkaran, hırıltısı olan. |
| hırızma | * Ayı, boğa gibi azgın hayvanların dudaklarına veya burnuna geçirilen demir halka. * Burun kanadına takılan süslü, altın veya gümüşhalka. * Küpe. |
| hırka | * Önden açık, kollu, genellikle yünden üst giysisi. * Daha çok soğuktan korunmak için giyilen, kumaştan, bazen içi pamukla beslenmiş, ceket biçiminde giysi. * Dervişlerin giydikleri üst giysisi. |
| hırkalı | * Hırkası olan. |
| hırkasız | * Hırkası olmayan. |
| hırkayı başına çekmek | * bir köşeye çekilip çevresiyle ilgisini kesmek. |
| hırlama | * Hırlamak işi. |
| hırlamak | * Hırıltıyla ses çıkarmak. * (köpek için) Saldırmadan önce hırıltıyla ses çıkarmak. * Kızgınlıkla ters konuşmak. |
| hırlaşma | * Hırlaşmak işi. |
| hırlaşmak | * Karşılıklıhırlamak. * Ağız kavgasına girişmek. |
| hırlatma | * Hırlatmak işi. |
| hırlatmak | * Hırlamasına sebep olmak. |
| hırlayış | * Hırlamak işi veya biçimi. |
| hırlı | * İşinde doğru, uslu, iyi (kimse). * Yaramaz, şımarık, kötü (kimse). |
| hırlımıdır, hırsız mıdır | * bir kimsenin âhlakı, kişiliği hakkında kuşku duyulduğunda kullanılır. |
| hırpalama | * Hırpalamak işi. |
| hırpalamak | * Örselemek. * Dövmek. * İtip kakmak, azarlamak veya yıpratmak. |
| hırpalanış | * Hırpalamak işi veya biçimi. |
| hırpalanma | * Hırpalanmak işi. |
| hırpalanmak | * Hırpalamak işine konu olmak veya hırpalamak işi yapılmak. |
| hırpalatma | * Hırpalatmak işi. |
| hırpalatmak | * Hırpalanmasına sebep olmak. |
| hırpalayış | * Hırpalamak işi veya biçimi. |
| hırpanî | * Perişan kılıklı, derbeder. |
| hırpanîlik | * Hırpanî olma durumu. |
| hırs | * Sonu gelmeyen istek, aşırıtutku. * Öfke, kızgınlık. |
| hırs bürümek | * Bkz. gözünü hırs bürümek. |
| hırsınıalamamak | * öfkesini yenememek. |
| hırsınıyenmek | * öfkelenmemek için kendini tutmak. |
| hırsız | * Çalan (kimse), uğru. * Bir tür olta iğnesi. |
| hırsız adım | * Çok sessiz, yavaş. |
| hırsız anahtarı | * Maymuncuk. |
| hırsız feneri | * Karşısındakini gösterip, taşıyanı göstermeyecek biçimde yapılmışönü camlıfener. |
| hırsız gibi | * kimseye görünmeden, gizlice. |
| hırsız kelepçe | * Ana su borusuna kaçak su alabilmak amacıyla bağlanan boru parçası. |
| hırsız yatağı | * Hırsızların gizlendiği yer. * Çalınmışşeylerin saklandığıyer. |
Kategoriler