| hükûmet merkezi | * Başşehir, başkent. |
| hükûmet sürmek | * ülke yönetiminin başında bulunmak. |
| hükûmeti devirmek | * zor kullanarak devlet yönetiminde değişiklik yapmak. |
| hükûmeti kurmak | * baş bakan, hükûmet işlerinde görev alacak bakanlar kurulunu seçmek. |
| hüküm | * Yargı. * Egemenlik, hâkimiyet. * Değer, aynıveya benzer nitelik. * Önem, geçerlilik. * Etki, hız, şiddet. * Karar. |
| hüküm giymek | * mahkemece cezalandırılmak. |
| hüküm sürmek | * iş başında olmak. * yaygın olmak. * (etki, hız vb.) sürmek, devam etmek. |
| hüküm vermek | * iyice düşündükten sonra bir karara varmak. * bir suçluyu mahkûm etme. |
| hüküm yemek | * mahkûm olmak. |
| hükümdar | * Padişah, kral, hakan gibi taht sahibi devlet başkanı. |
| hükümdarlık | * Hükümdar olma durumu. * Hükümdarla yönetilen ülke. |
| hükümferma | * Hüküm süren, hükümdar. |
| hükümlü | * Ceza hükmü verilmişolan, mahkûm. |
| hükümlülük | * Hükümlü olma durumu. |
| hükümran | * Egemen. |
| hükümranlık | * Egemenlik, hâkimiyet. |
| hükümsüz | * Yürürlükten çıkarılmış, yürürlükten kaldırılmış, geçersiz, hükmü kalmamış. |
| hükümsüz kılmak | * yürürlükten kaldırmak, iptal etmek. |
| hükümsüzlük | * Hükümsüz olma durumu, geçersizlik. |
| hülle | * Medenî Kanunun kabulünden önce, kocasından üç kez boşanan kadının, yine eski kocasıyla evlenebilmesi için yabancı bir erkeğe bir günlüğüne nikâh edilmesi. |
| hülleci | * Hülle yoluyla evlenme işini gerçekleştiren kimse. |
| hümanist | * İnsancıl. |
| hümanistleşme | * Hümanistleşmek durumu. |
| hümanistleşmek | * İnsancıl davranışlar ve düşünceler içinde olmak. |
| hümanizm | * İnsancılık, insanlarısevme ülküsü. |
| hümanizma | * Hümanizm. |
| hümayun | * Kutlu, mutlu. * Padişahla ilgili. * Türk müziğinde dügâh perdesinde karar kılan bir makam. |
| hüner | * Beceri isteyen ustalık, beceriklilik. |
| hüner göstermek | * becerisini, ustalığını ortaya koymak. * herkesin yapamayacağı bir işi yapmak. |
| hünerli | * Hüneri olan (kimse). * Hünerle yapılan (şey). |
| hünersiz | * Hüneri olmayan (kimse). * Hünerle yapılmayan, hüner istemeyen (şey). |
| hüngür hüngür | * Yüksek sesle ve hıçkıra hıçkıra. |
| hüngürdeme | * Hüngürdemek işi. |
| hüngürdemek | * Yüksek sesle ve hıçkırarak ağlamak. |
| hüngürtü | * Hüngürderken çıkan ses. |
| hünkâr | * Osmanlılarda yalnız padişahlar için kullanılan bir unvan. |
| hünkârbeğendi | * Üzerine salçalıet konulan patlıcan ezmesiyle hazırlanan bir yemek. |
| hünnap | * Hünnapgillerin örnek bitkisi, yenilen meyvesi için özellikle Batıve Güney Anadolu’da yetiştirilen dikenli bir ağaç, çiğde (Zizyphus jujuba). * Bu bitkinin meyvesi. |
| hünnapgiller | * Ayrıtaç yapraklı iki çeneklilerden, örneği hünnap olan ve sıcak ülkelerde yetişen bir bitki familyası. |
| hünsa | * Er dişi. |
| hür | * Özgür. |
| hür teşebbüs | * Özel girişim. |
| hürle | * Bir cins burçak. |
| hürlük | * Hür, özgür olma durumu. |
| hürmet | * Saygı. |
| hürmet etmek | * saymak, saygı göstermek. |
| hürmeten | * Hürmetli olarak, saygılıca. |
| hürmetkâr | * Hürmetli. |
| hürmetli | * Saygılı. * Oldukça büyük okkalı. |
| hürmetsiz | * Saygısız. |
Kategoriler