| kancık | * (hayvanlarda) Dişi. * Dönek, güvenilmez. * Kadın. |
| kancıkça | * Döneklik ederek, gizlice kötülükte bulunarak. |
| kancıklık | * Kancık olma durumu. * Kancıkça davranış. |
| kancıklık etmek (veya yapmak) | * döneklik, kalleşlik etmek. |
| kancıl | * Kanda yaşayan asalak. |
| kancur | * İzmarit balığının küçüğü. |
| kançılar | * Elçiliklerde, konsolosluklarda yazıve evrak işlerini yürüten görevli. |
| kançılarlık | * Kançılar eliyle yönetilen işler. * Bu işlerin görüldüğü yer. |
| kançılarya | * Elçilik ve konsolosluklarda yönetimle ilgili görevlilerin bütünü. * Bu görevlilerin çalıştığıyer. |
| kandamlası | * Asya ve Avrupa’da ılıman bölgelerde yetişen kırmızıveya sarıçiçekli otsu bir bitki (Adonis). |
| kandaş | * Aynıkanıtaşıyan, aynısoydan olan. |
| kandaşlık | * Kan birliği, soy birliği. |
| kandelâ | * Işık yoğunluğu birimi, mum. Kısaltmasıcd. |
| kandıra ağacı | * Mine çiçeğigillerden, ıtırlı bir süs bitkisi (Lipia citriodora). |
| kandıra otu | * Buğdaygillerden, çok yıllık, sürünücü, otsu bir bitki (Calamagrostis). |
| kandırıcı | * İnandırıcı. * Aldatıcı. * İçme isteğini giderici. |
| kandırıcılık | * Kandırıcı olma durumu. |
| kandırılış | * Kandırılmak işi veya biçimi. |
| kandırılma | * Kandırılmak işi. |
| kandırılmak | * Kandırmak işi yapılmak. |
| kandırış | * Kandırmak işi veya biçimi. |
| kandırma | * Kandırmak işi. |
| kandırmaca | * Kandırmak amacıyla yapılan düzen. |
| kandırmak | * Kanmasını sağlamak, inandırmak, ikna etmek. * Aldatmak. * İçme, yeme isteğini karşılamak. |
| kandidoz | * Pamukçuk. |
| kandil | * İçinde sıvı bir yağve fitil bulunan kaptan oluşmuşaydınlatma aracı. * Çok sarhoş. * Kandil gecesi. |
| kandil çiçeği | * Civanperçemi. |
| kandil çöreği | * Kandillerde yapılıp satılan geleneksel çörek. |
| kandil gecesi | * Berat, miraç, regaip ve mevlit (Hz. Muhammed’in doğum yıl dönümü) geceleri. |
| kandil günü | * Kandil gecesinden önceki gün. |
| kandil simidi | * Kandil günlerinde yapılıp satılan bol susamlısimit. |
| kandil yağı | * Kötü cins zeytinyağı. |
| kandilci | * Cami ve minarelerin kandillerini yakan kimse. * Kandil yapan veya satan kimse. |
| kandilin yağıtükenmek | * hayat sona ermek, ölmek. |
| kandilisa | * Yelkenleri yerlerine çekmekte kullanılan halatların genel adı. |
| kandilleşme | * Kandilleşmek işi. |
| kandilleşmek | * Birbirinin kandil gününü kutlamak. |
| kandilli | * Kandili olan. * Çok sarhoş. |
| kandilli küfür | * İşitilmedik, çok ağır bir sövgü. |
| kandilli selâm | * El etek öperek, yerlere kadar eğilerek verilen selâm. |
| kandilli temenna | * Eli eğilip yere kadar uzatarak ve başa götürerek verilen selâm. |
| kandillik | * Kandillerin konulduğu yer. * Kandil günü ile ilgili. |
| kanepe | * Birkaç kişinin oturabileceği genişlikte koltuk. * Genellikle çay ve kokteyller için hazırlanan, peynir, sucuk, salam gibi şeylerle süslenen çok küçük ekmek. |
| kangal | * Tel, kurşun boru gibi uzun ve bükülebilir şeylerin halka biçiminde sarılmasıyla yapılan bağ. * Bu biçimde bükülmüşşeylerin her bir halkası. |
| kangal | * Deve dikeni. |
| kangal köpeği | * Çoban köpeği olarak yetiştirilen, burnu ve ağzısiyah, kulaklarıdüşük, kuyruğısırtına doğru düzgün kıvrım yaparak duran, Anadolu’da Sivas yöresinde yetiştirilen ve çok tutulan bir tür köpek. |
| kangallama | * Kangallamak işi. |
| kangallamak | * Kangal durumuna getirmek. |
| kangallanma | * Kangallanmak işi. |
| kangallanmak | * Kangal durumuna getirilmek. |
Kategoriler