| meryemana dikeni | * 343 deve dikeni. |
| meryemana kuşağı | * Gök kuşağı, yağmur kuşağı. |
| meryemanaeldiveni | * Çan çiçeğinin bir türü (Campanula medium). |
| merzengûş | * Mercanköşk. |
| mesabe | * Derece, değer, rütbe. |
| mesabesinde | * yerinde, değerinde, hükmünde. |
| mesafe | * Ara, uzaklık. * İlişkilerde çok içten olmama durumu, resmiyet. |
| mesafe bırakmak (veya koymak) | * ilişkilerde samimî olmamak. |
| mesafeli | * Arası olan, uzaklığı bulunan. * İlişkilerde içtenliğe yer vermeyen. |
| mesafelik | * Aralık. |
| mesaha | * Yeri ölçme. * Yüz ölçümü. |
| mesai | * Çalışma, emek. |
| mesai saati | * Çalışma saatleri, işzamanı. |
| mesai yapmak (veya mesaiye kalmak) | * bir işyerinde, yasal günlük işsüresi dışında ek bir ücretle fazla çalışmak. |
| mesaj | * Bir devlet büyüğünün, bir sorumlunun belirli bir olay veya durum dolayısıyla ilgililere gönderdiği bildiri. * Yazıveya sözle verilen, gönderilen bilgi; bildirme yazısı, ileti. * Yazıveya sözle anlatılmasıamaçlanan duygu veya düşünce. |
| mesaj bırakmak | * (yazıveya sözle) bilgi vermek. |
| mesamat | * Cilt üzerindeki küçük delikler, gözenekler. |
| mesame | * Gözenek. |
| mesane | * İdrar torbası, kavuk. |
| mescit | * Cami. * İçinde cuma ve bayram namazıkılınmayan, minaresiz, küçük cami. |
| mesel | * Örnek alınacak söz. * Atasözü. * Eğitici hikâye veya masal. |
| mesel olmak | * (söz, cümle, dize vb.) atasözü durumuna gelmek. |
| meselâ | * Söz gelişi, söz gelimi, örneğin. |
| mesele | * Sorun. * Problem. * Güç iş. |
| mesele çıkarmak | * üzüntü verecek veya içinden güç çıkılır bir durum yaratmak. |
| mesele yapmak | * önemsiz bir şeyi önemli bir sorun durumuna getirmek. |
| mesele yok! | * herhangi bir güçlük yok!. |
| mesen | * Sanat ve bilim adamlarınıkoruyan kimse. |
| meserret | * Sevinç. |
| meserretle | * Sevinçle. |
| meses | * Hayvanlarıdürtmekte kullanılan, ucu demirli değnek, üvendire. |
| mesh | * Bir şeyi elle sıvazlama. * Abdest alırken ıslak eli başa ve meste sürme. |
| meshetme | * Meshetmek işi. |
| meshetmek | * Abdest alırken ıslak eli başa ve meste sürmek. |
| Mesih | * İsa Peygamber’e verilen adlardan biri. |
| mesire | * Gezinti yeri, gezilecek yer. |
| mesirelik | * Gezmeye elverişli yer, mesire yeri. |
| mesken | * Konut, ikametgâh. |
| mesken tutmak | * yerleşmek. |
| meskenet | * Miskinlik, beceriksizlik. * Yoksulluk, fakirlik. |
| Mesket Türkleri | * 343 Ahıska Türkleri. |
| meskûkât | * Sikkeler, metal paralar. |
| meskûn | * İnsan oturan, şeneltilmiş(yer). * Yurt edinilmiş(yer). |
| meskûn kılmak | * bir yeri şeneltmek. |
| meskûn mahal | * Yerleşim merkezi. |
| meskût | * Söylenmemiş. |
| meskût geçmek | * söylemeden geçmek. |
| meskût kalmak | * konuşulmamak. |
| mesleğinin eri olmak | * işinin uzmanıveya ustası olmak. |
| meslek | * Bir kimsenin geçimini sağlamak için yaptığısürekli iş. * Uğraş. * Çığır, okul, ekol. * Birbirine bağlı bilimsel veya felsefî düşünceler birliği; bir fikir çevresinde toplanmışçeşitli bilgiler, dizge, sistem. |
Kategoriler