| mağşuş | * Karışık. |
| mahal | * Yer, yöre, mevzi. |
| mahal kalmamak | * gerek kalmamak, gereği olmamak. |
| mahal yok | * yeri, gereği yok. |
| mahalle | * Bir şehrin bir kasabanın, büyükçe bir köyün bölündüğü parçalardan her biri. * Bir mahallede oturan insanlar, mahalle halkı. |
| mahalle arası | * Mahallenin sokaklarıarasında kalan yer. |
| mahalle arkadaşı | * Aynımahallede oturan komşu veya dost. |
| mahalle bekçisi | * Mahallenin güvenliğini, düzenini sağlamada yardımcı olan güvenlik görevlisi. |
| mahalle çapkını | * Beceriksiz çapkın. |
| mahalle imamı | * Mahalledeki mescitte veya camide görevli imam. |
| mahalle kahvesi | * Mahallede oturanların devam ettiği, oyun oynadığı, çay vb. meşrubat içtiği kahve. |
| mahalle kahvesi gibi | * havasız, gürültülü ve kalabalık (yer). |
| mahalle karısı | * Görgüsüz, kavgacıkadın. |
| mahalle mektebi | * Mahallede bulunan ilkokul. |
| mahalle muhtarı | * Mahallenin yasal işlerini yapmak üzere, o mahallede oturanlar tarafından seçilen kimse. |
| mahallebi | * Bkz. muhallebi. |
| mahallebici | * Bkz. muhallebici. |
| mahallebicilik | * Bkz. Muhallebicilik. |
| mahallece | * Mahallede oturanlar tarafından, mahalleliye göre. |
| mahalleli | * Aynımahalleden olan. * Aynımahallede oturan kimselerin bütünü. |
| mahalleyi ayağa kaldırmak | * bağırıp çağırarak konu komşuyu tedirgin etmek. |
| mahallî | * Yöresel, yerel. |
| mahallî idare | * Bkz. yerel yönetim. |
| mahallî seçim | * Bkz. Yerel seçim. |
| mahallîleşme | * Yöreselleşme, yerelleşme. |
| mahallîleşmek | * Yöreselleşmek, yerelleşmek. |
| mahana | * Bahane, ileri sürülen sözde sebep. |
| maharet | * İşgörmede becerikli, uzluk, beceri, ustalık. |
| maharet kazanmak | * beceri edinmek, ustalaşmak. |
| maharetli | * Eli işe yatkın, becerikli, usta. |
| maharetsiz | * Eli işe yatkın olmayan, beceriksiz. |
| maharetsizlik | * Maharetsiz olma durumu. |
| mahbes | * Ceza evi, hapishane. |
| mahbube | * Sevilen kadın. |
| mahbup | * Sevilen erkek. |
| mahcubiyet | * Utangaçlık, sıkılganlık. |
| mahcup | * Utangaç, sıkılgan. |
| mahcup çıkarmak (veya çıkarmamak) | * utandırmak (veya utandırmamak). |
| mahcup etmek | * utandırmak. |
| mahcup kalmak | * utanmışolmak. |
| mahcup olmak | * utanmak. |
| mahcupluk | * Mahcup olma durumu, utangaçlık. |
| mahcur | * Kısıtlı. |
| mahcuz | * Haciz altına alınmış, hacizli. |
| mahdum | * Erkek evlât, oğul. |
| mahdut | * Çevrilmiş, sınırlanmış. * Sayısı belli olan, sayılı, az. * Dar, basit. |
| mahfaza | * İçinde küpe, yüzük, bilezik vb. gibi değerli süs eşyalarının saklandığıkutu. |
| mahfazalı | * Mahfazası olan. * Korunan, mahfuz. |
| mahfe | * Deve, fil gibi hayvanların sırtına konulan, üzerine oturmaya yarayan sepet. |
| mahfel | * Bkz. mahfil. |
Kategoriler