| ortam | * Canlı bir varlığın içinde bulunduğu doğal veya maddî şartların bütünü. * Bir kimsenin veya bir insan topluluğunun yaşayışınıetkileyen ruhsal, toplumsal ve kültürel etkilerin bütünü. * Nesnel ve toplumsal yönlerle bazen kişinin iç dünyasınıda kapsayan yakın çevre, vasat. |
| ortam yaratmak | * imkân sağlamak. |
| ortanca | * Yaş bakımından üç kardeşin büyüğü ile küçüğü arasında bulunan. * Büyüklük, irilik bakımından üç nesne arasında sondan veya baştan ikinci gelen. |
| ortanca | * Taşkırangillerden, kırmızı, pembe veya mor renkli çiçeklerini yaz başında açan, gölgelik yerlerde yetiştirilen bir süs bitkisi (Hydrangea hortensia). |
| ortancalı | * Ortancası olan. |
| ortanın sağı | * Ilımlısiyasî görüşe göre, sosyal alanla ilgili sosyal yapıyıkoruma veya olduğu gibi sürdürme eğiliminde bulunan partilerin benimsedikleri görüş. |
| ortanın solu | * Ilımlısiyasî görüşe göre, sosyal alanla ilgili köklü değişimleri gerçekleştirmek çabasında bulunan partilerin benimsedikleri görüş. |
| ortaokul | * Öğrencileri genel eğitim yoluyla bir yandan hayata, bir yandan da liseye hazırlayan üç yıllık orta öğretim okulu. |
| ortasını bulmak | * ılımlıderecesini bulmak, uzlaştırmak. |
| ortay | * Bir düzlem şeklin aynıyöndeki paralel bütün kirişlerini eşit parçalara bölen (çizgi). * Bir uzayı, bir yüzeyi eşit iki parçaya bölen (düzlem, çizgi). |
| ortaya almak | * her yanını çevirmek, kuşatmak. |
| ortaya atılmak | * ileri sürülmek, herkesin bilgisine sunulmak. * (bir kimse) bir işi yapmak için kendini göstermek, ortaya atılmak. |
| ortaya atmak | * söylemek, ileri sürmek. |
| ortaya bir balgam atmak | * bir işkıvamında iken, biri herkesin zihnini bulandıracak bir söz söylemek. |
| ortaya çıkarmak | * delilleriyle göstermek, ispat etmek. |
| ortaya çıkmak | * yokken var olmak, meydana çıkmak, türemek. * biri kendini göstermek. |
| ortaya dökmek | * çıkarmak, göstermek. * açıklamak. |
| ortaya düşmek | * (kadın) orta malı olmak, sokağa düşmek. |
| ortaya koymak | * herkesin görebileceği yere koymak. * yaratmak, yapmak. |
| ortaya sürülmek | * anlatılmak, belirtilmek, söylenmek. |
| ortaya yayılmak | * herkes tarafından duyulmak, yayılmak. |
| Ortodoks | * Doğmaya ve kilise öğretisine uygun olan. * Ortodoksluk mezhebinden olan (kimse). |
| Ortodoksluk | * Meşru kilisenin resmî kararlarına uygun öğreti ve düşüncelerin bütünü. * Doğu Hristiyan kiliselerince sürdürülen, Yunan ve Slâvların çoğunun benimsediği mezhep. |
| ortodonti | * Dişhekimliğinin, dişleri çenelerin üzerine estetik ve görev bakımlarından düzenli bir biçimde yerleştirmekle uğraşan kolu. |
| ortoklâz | * Dik açı biçiminde ayrıtları olan, billûrlarıparça hâlinde dilinen bir çeşit potasyum feldspat. |
| ortopedi | * Hekimliğin çocuklardaki vücut biçimsizliklerini düzelten veya önleyen bir kolu. * Vücutta kemikler, eklemler, kaslar, kirişler, sinirler gibi hareketi sağlayan organların bozukluklarını düzelten, tedavi eden cerrahî kolu. |
| ortopedik | * Ortopedi ile ilgili olan. |
| ortopedist | * Ortopedi uzmanı. * Ortopedi protezleri yapan kimse. |
| ortoz | * Ortoklâz. |
| orucunda olmak | * herhangi bir şeyi yemez içmez olmak. |
| oruç | * Tanrı’ya ibadet amacıyla yeme, içme gibi birçok şeylerden belli bir süre veya biçimlerde kendini alıkoyma. * Haz veren şeylerden sağlanan yoksunluk. |
| oruç açmak | * vakit gelince oruç bozmak, iftar etmek. |
| oruç bozmak | * bir şey yiyerek, içerek orucunu kesmek veya sona erdirmek. |
| oruç tutmak | * oruç ibadetini yerine getirmek. |
| oruç yemek | * oruç tutmamak. |
| oruçlu | * Oruç tutan (kimse), niyetli. |
| oruçsuz | * Oruç tutmayan (kimse). |
| orun | * Özel yer. * Makam, mansıp, mesnet, mevki. |
| orunlama | * Bir konunun yerine onunla benzerlikleri olan bir başka konuyu anlatma. |
| orya | * Karo. |
| oryantal | * Doğu ile ilgili, doğuyu hatırlatan. |
| oryantalist | * Doğu bilimci, şarkiyatçı, müsteşrik. |
| oryantalizm | * Doğu bilimi. |
| Os | * Osmiyum’un kısaltması. |
| Osmanî | * Osmanlılarla ilgili. |
| Osmanlı | * XIII. yüzyılda Osman Gazi tarafından Anadolu’da kurulan ve birinci Dünya Savaşından sonra dağılan büyük Türk İmparatorluğunun uyruklarına verilen ad. * Düşündüğünü çekinmeden, açıkça söyleyen, bulunduğu toplulukta yetki sahibi olan. |
| OsmanlıTürkçesi | * XIII-XX. yüzyıllar arasında Anadolu’da ve OsmanlıDevleti’nin yayıldığı bütün ülkelerde kullanılmışolan, Arapça ve Farsçanın ağır baskısıaltında kalan Türk diline verilen ad. |
| Osmanlıca | * Bkz. OsmanlıTürkçesi. |
| Osmanlıcacılık | * Osmanlıcadan yana olan kimsenin tutumu. |
| Osmanlıcılık | * Osmanlılık düşüncesini benimseyen ve yayan düşünce akımı. |
Kategoriler