Туркия Ветнами Тарҷума

Забони туркӣ забони қадимӣ ва зинда бо решаҳои Осиеи Марказӣ буда, ҳазорҳо сол дорад ва аз ҷониби миллионҳо одамон дар саросари ҷаҳон истифода мешавад. Бо вуҷуди нодирии нисбии забони туркӣ ҳамчун забони хориҷӣ, таваҷҷӯҳ ва талабот ба хидматҳои тарҷумаи хаттӣ, алахусус Дар Аврупои Ғарбӣ, афзоиш ефт, зеро кишвар торафт ҷаҳонишавӣ ва бо ҳам алоқаманд мешавад.

Бо таърихи тӯлонӣ ва мураккаби худ, забони туркӣ яке аз забонҳои ифодакунандаи ҷаҳон аст, ки нозукиҳои фарҳанг ва синтаксис дар грамматика ва луғати беназири он таҷассум ефтааст. Аз ин сабаб, хидматҳои тарҷумон бояд аз ҷониби мутахассисони модарӣ, ки бо забон хуб ошно ҳастанд, пешниҳод карда шаванд, то дақиқӣ ва равониро таъмин кунанд.

Ҳангоми тарҷума аз забони туркӣ е туркӣ, бояд ба назар гирифт, ки забон пур аз жаргон ва ибора аст. Ғайр аз он, ба ғайр аз нусхаи стандартии хаттӣ, лаҳҷаҳои зиеде мавҷуданд, бинобар ин ба талаффузи маҳаллӣ ва луғати шунавандагони мақсаднок диққати махсус додан лозим аст.

Мушкилоти дигари марбут ба тарҷума ба забони туркӣ системаи хеле муфассали суффиксҳо дар ин забон мебошад. Ҳар як ҳарфро мувофиқи қоидаи грамматикӣ тағир додан мумкин аст; барои шинохтан ва дуруст татбиқ кардани ин қоидаҳо тарҷумони ботаҷриба лозим аст.

Дар маҷмӯъ, забони туркӣ забони мураккаб ва зебо бо анъанаи бойи шифоҳӣ мебошад, ки барои тарҷумаи дақиқи он дасти моҳир лозим аст. Тарҷумони соҳибихтисос метавонад кӯмак кунад, ки ҳуҷҷатҳои шумо ҳангоми интиқол ба забони туркӣ е бидуни он маънои аслии худро нигоҳ доранд.

Кадом кишварҳо бо забони туркӣ ҳарф мезананд?

Забони туркӣ асосан Дар Туркия, инчунин дар қисматҳои Кипр, Ироқ, Булғористон, Юнон ва Олмон сухан меравад.

Таърихи забони туркӣ чист?

Забони туркӣ, ки бо номи туркӣ маъруф аст, шохаи оилаи забонҳои алтай мебошад. Гумон меравад, ки он аз забони қабилаҳои кӯчманчӣ дар Қаламрави Туркияи ҳозира дар асрҳои аввали ҳазорсолаи якуми милодӣ пайдо шудааст. Забон бо мурури замон рушд кард ва зери таъсири забонҳои Шарқи Наздик ва Осиеи Марказӣ, аз қабили арабӣ, форсӣ ва юнонӣ қарор дошт.
Аввалин шакли хаттии забони туркӣ тақрибан ба асри 13 тааллуқ дорад ва ба туркҳои салҷуқӣ тааллуқ дорад, ки дар ин давра Қисми Зиеди Анатолияро забт карданд. Забоне, ки онҳо истифода мебурданд, "туркии қадимии анатолия" ном дошт ва дар он бисер қарзҳои форсӣ ва арабӣ мавҷуд буданд.
Дар давраи империяи Усмонӣ (аз асри 14 то асри 19) забони стандартикунонидашуда дар асоси лаҳҷаи истамбул пайдо шуд, ки дар ҳама сатҳҳои ҷомеа ва минтақаҳои империя истифода мешуд. Ин ҳамчун забони туркии усмонӣ маълум шуд, ки калимаҳои зиедеро аз забонҳои дигар, аз қабили арабӣ, форсӣ ва юнонӣ гирифтааст. Он асосан бо риштаи арабӣ навишта шудааст.
Соли 1928 Ататюрк, асосгузори Ҷумҳурии Муосири Туркия, алифбои навро барои забони туркӣ ҷорӣ кард ва хатти арабиро бо алифбои тағйирефтаи лотинӣ иваз кард. Ин забони туркиро инқилоб кард ва омӯзиш ва истифодаи онро осон кард. Имрӯз дар саросари ҷаҳон зиеда аз 65 миллион нафар бо забони туркӣ ҳарф мезананд, ки ин яке аз забонҳои маъмултарин дар Аврупо мебошад.

Дар байни 5 нафаре, ки дар омӯзиши забони туркӣ саҳми бештар гузоштаанд, кист?

1. Мустафо Кемал Ататюрк: Муассис ва аввалин президенти Ҷумҳурии Туркия аксар вақт ба ислоҳоти куллӣ дар забони туркӣ, аз ҷумла содда кардани алифбо, иваз кардани калимаҳои хориҷӣ бо муодили туркӣ ва мусоидат ба таълим ва истифодаи забон мансуб дониста мешаванд.
2. Аҳмад Ҷевдет: олими Усмонӣ Аҳмад Ҷевдет аввалин луғати муосири туркиро навишт, ки ба он бисер қарзҳои арабӣ ва форсӣ дохил шуда, ба калимаҳо ва ибораҳои туркӣ маъноҳои стандартӣ дода шуданд.
3. Халит Зие Ушаклыгил: ба романисти маъруфи ибтидои асри 20 Ушаклыгил эҳеи таваҷҷӯҳ ба услуби шоирии шоири асри 16-И усмонӣ Назим Ҳикмет, инчунин маъмулгардонии истифодаи усулҳои адабӣ, ба монанди бозии калимаҳо ва масъалаҳои риторикӣ нисбат дода мешавад.
4. Реҷеп Тайип Эрдуғон: президенти Кунунии Туркия Эрдуғон дар пешбурди ҳисси ҳувияти миллӣ тавассути суханрониҳо ва дастгирии истифодаи забони туркӣ дар ҳаети ҷамъиятӣ нақши муҳим бозидааст.
5. Бедри Раҳми Эйюбоғлу: Яке аз чеҳраҳои пешбари шеъри муосири туркӣ аз солҳои 1940-Ум, Эйюбоғлу ба ҷорӣ кардани унсурҳои адабиет ва анъанаҳои ғарбӣ ба адабиети туркӣ, инчунин маъмулгардонии истифодаи луғати ҳаррӯзаи туркӣ мусоидат кард.

Сохтори забони туркӣ чӣ гуна аст?

Забони туркӣ забони агглютинативӣ аст, ки маънои онро дорад, ки он аффиксҳоро (охири калимаҳо) барои додани маълумот ва нозукиҳои бештар ба калимаҳо истифода мебарад. Он инчунин тартиби калимаҳои Субъект-объект-феъл дорад. Забони туркӣ инчунин бо шумораи нисбатан зиеди овозҳо ва фарқияти дарозии овозҳо фарқ мекунад. Он инчунин дорои якчанд гурӯҳҳои ҳамсадоҳо ва инчунин ду намуди гуногуни таъкид дар ҳиҷоҳо мебошад.

Чӣ тавр забони туркиро ба таври дурусттар омӯхтан мумкин аст?

1. Аз омӯхтани асосҳои забон, ба монанди алифбо ва грамматикаи асосӣ оғоз кунед. 2. Барои васеъ кардани дониши худ аз захираҳои ройгони онлайн, аз қабили курсҳои забони туркӣ, подкастҳо ва видеоҳо истифода баред. 3. Ҷадвали мунтазами дарсҳоро барои худ тартиб диҳед ва ӯҳдадор шавед, ки ҳадди аққал як маротиба дар як ҳафта забон омӯзед. 4. Бо забонҳои модарӣ е бо истифода аз барномаҳои мубодилаи забон бо забони туркӣ сӯҳбат кунед. 5. Кортҳо ва дигар воситаҳои хотираро истифода баред, ки ба шумо дар хотир доштани калимаҳо ва ибораҳои калидӣ кӯмак мерасонанд. 6. Мусиқии туркиро гӯш кунед ва филмҳои туркиро тамошо кунед, то дар бораи фарҳанг маълумоти бештар гиред ва малакаҳои гӯш кардани худро такмил диҳед. 7. Боварӣ ҳосил кунед, ки танаффусҳои мунтазам гиред, то ба худ вақт диҳед, то чизҳои омӯхтаатонро ҳазм кунед ва машқ кунед. 8. Аз хато кардан натарсед; хатогиҳо як қисми раванди таълим мебошанд. 9. Худро санҷед, чизи навро санҷед ва ҳудуди худро тела диҳед. 10. Ҳангоми омӯзиш лаззат баред!

Ветнамӣ як забони беназир бо алифбо, лаҳҷаҳо ва қоидаҳои грамматикии худ мебошад, ки онро яке аз забонҳои душвортарин тарҷума мекунад. Дар натиҷа, онҳое, ки тарҷумаҳои дақиқро меҷӯянд, бояд тарҷумони касбии ветнамиро киро кунанд, ки нозукиҳои забон ва фарҳангро дарк кунанд.

Дар Ветнам забони миллӣ tinng ViệT номида мешавад, ки ҳамчун забони ветнамӣ тарҷума мешавад. Ин забон маҷмӯи васеи лаҳҷаҳо ва лаҳҷаҳои худро дорад, ки аз минтақа ба минтақа фарқ мекунанд ва аксар вақт фаҳмиши ғайри модариро душвор мегардонанд. Забони ветнамӣ алифбои худро дорад, ки Бо Номи Chcc Ng известен е "навиштани Quốc Ng N" маъруф аст, ки онро миссионерҳо дар асри 17 барои тарҷумаи забон ба ҳарфҳои лотинӣ таҳия кардаанд.

Грамматикаи ветнамӣ, ба монанди аксари забонҳо, ба қоидаҳо ва сохторҳои муайян итоат мекунад. Пайвастагии феълҳо ҷузъи муҳими грамматикаи ветнамӣ мебошад ва замонҳо ва майлҳо ҳолати ҳозира е ояндаи феълро инъикос мекунанд. Ғайр аз он, исмҳо ва сифатҳо дар ветнамӣ як навъ доранд ва инчунин метавонанд вобаста ба контексти ҷумла тағир.. Исмҳо ҳатто метавонанд вобаста ба ҷойгиршавии онҳо дар ҷумла маъноҳои гуногун пайдо кунанд.

Ветнамӣ инчунин ибораҳо, калимаҳо ва ибораҳои зиеде дорад, ки бидуни фаҳмиши амиқи забон ва фарҳанг тарҷума кардан душвор аст. Масалан, ибораи h phnh phúc метавонад ба забони англисӣ ҳамчун "хушбахтӣ" тарҷума шавад, аммо ин хеле бештар аст — он идеяи расидан ба оромии ботинӣ, мувозинат, шодӣ ва қаноатмандиро дар бар мегирад. Тарҷумонҳои касбӣ бояд ин фарқиятҳои нозукро дарк кунанд, то паемро ба забони тарҷума дақиқ расонанд.

Тарҷумаи дақиқи ветнамӣ барои ҳуҷҷатҳои тиҷорӣ, ҳуқуқӣ ва дигар ҳуҷҷатҳо муҳим аст. Ба кор қабул кардани тарҷумони касбии ботаҷриба аз забони ветнамӣ кафолат медиҳад, ки ҳамаи нозукиҳои забонӣ ба забони тарҷума дақиқ ва дақиқ ифода карда мешаванд. Бо ерии тарҷумони ботаҷрибаи ветнамӣ, ҳар як матнро дақиқ тафсир кардан мумкин аст, ки ба хонандагон имкон медиҳад, ки паеми пешбинишуда ва маънои онро пурра дарк кунанд.

Кадом кишварҳо бо забони ветнамӣ ҳарф мезананд?

Забони ветнамӣ забони расмии Ветнам аст, инчунин Дар Австралия, Камбоҷа, Канада, Фаронса, Олмон, Лаос, Филиппин, Тайван, Иелоти Муттаҳида ва баъзе қисматҳои Чин сухан меравад.

Таърихи забони ветнамӣ чист?

Забони ветнамӣ узви оилаи забонҳои австроосиеӣ мебошад, ки забонҳоеро дар бар мегирад, ки дар минтақаҳои гуногуни Осиеи Ҷанубу Шарқӣ сухан мегӯянд. Дар ибтидо чунин мешумориданд, ки ин забон ба ибтидои асри 9 тааллуқ дорад, аммо чунин мешуморанд, ки ветнамии муосир аз шакли забоне, ки Дар Ветнами шимолӣ дар миенаи асри 17 ҳарф мезаданд, сарчашма мегирад.
Ветнамӣ забони тоналӣ аст, ки маънои онро дорад, ки он барои фарқ кардани калимаҳо ва маънои дохили калимаҳо оҳангҳо (сатҳи баландӣ) - ро истифода мебарад. Он инчунин як ҳиҷо аст, ки маънои бисер калимаҳо аз як ҳиҷо иборат аст. Забони ветнамӣ бо истифода аз алифбои тағйирефтаи лотинӣ, версияи хатти анъанавии чинӣ, ки бо номи чу ном маъруф аст ва версияи канҷии ҷопонӣ, ки бо номи ч ном ном маъруф аст, навишта шудааст.
Забони расмии Ветнам, ветнамӣ, дар тӯли асрҳо зери таъсири забони чинӣ қарор дошт. Дар ин ҷо низ таъсири зиеди забонҳои фаронсавӣ, португалӣ ва англисӣ эҳсос мешуд. Имрӯз дар ветнам се услуби гуногуни навиштан вуҷуд дорад: навиштани расмӣ, навиштани адабӣ ва навиштани гуфтугӯ.

Дар байни 5 нафаре, ки дар омӯзиши забони ветнамӣ саҳми бештар гузоштаанд, кист?

1. Нгуен Ду (17661820): шоири хеле арзишманди ветнам, ки бештар бо шеъри эпикии худ "Ривоят дар Бораи Киу"маъруф аст.
2. Фан Бай Чау (18671940): пешвои миллатгароен ва таърихнигоре, ки ба ӯ таъсиси забони муосири ветнамӣ ҳамчун забони хаттӣ нисбат дода мешавад.
3. Хо Ши Мин (1890-1969): Ветнамро дар соли 1945 ба истиқлолият Овард ва маъруфтарин ва бонуфузтарин шахс дар таърихи кишвар аст.
4. Трен Трен Ким (18721928): олими маъруф ва ходими давлатӣ, муаллифи якчанд корҳои муҳим оид ба таърих ва фарҳанги ветнам.
5. Фам Куанг Санг (19262011): шоир, мунаққиди адабӣ ва забоншинос, ки бештар бо саҳми бузурги худ дар рушди забони ветнамӣ маъруф аст.

Сохтори забони ветнамӣ чӣ гуна сохта шудааст?

Ветнамӣ забони тоналӣ аст, ки маънои онро дорад, ки як ҳиҷо вобаста ба оҳанги овозе, ки талаффуз мешавад, метавонад маъноҳои гуногун дошта бошад. Он инчунин забони таҳлилӣ аст, яъне калимаҳо аз воҳидҳои хурдтар (пеш аз ҳама, зарраҳои грамматикӣ ва тағирдиҳандаҳои калима) ба вуҷуд меоянд. Забони ветнамӣ бо истифода аз алифбои лотинӣ бо аломатҳои диакритикии иловагӣ барои ишора ба оҳангҳо навишта шудааст. Ниҳоят, Азбаски Ветнам зери таъсири фарҳанги чинӣ қарор дорад, забони гуфтугӯӣ инчунин бисер калимаҳои қарзгирифтаро аз забони чинӣ дар бар мегирад.

Чӣ гуна ветнамро ба таври дурусттар омӯхтан мумкин аст?

1. Ба курсҳои ветнамӣ номнавис шавед. Омӯзиши ҳама гуна забон бо муаллим дар синфхона беҳтарин аст. Бо муаллимони забони модарӣ синфи баландихтисосеро ҷустуҷӯ кунед, ки ба сатҳи маҳорати шумо мувофиқат кунад.
2. Бо забони модарӣ сӯҳбат кунед. Забонҳои модарӣ е шарикони мубодилаи забонро ҷустуҷӯ кунед, то талаффуз ва васеъ кардани луғати худро амалӣ кунед.
3. Захираҳоро истифода баред. Аз китобҳо, курсҳои аудиоӣ, курсҳои онлайн ва дигар маводҳои таълимӣ истифода баред, ки метавонанд ба шумо барои беҳтар фаҳмидани забон кӯмак расонанд.
4. Пайваста гӯш кунед ва хонед. Кӯшиш кунед, ки радиои ветнамро ҳарчи зудтар гӯш кунед е филмҳоро ба забони ветнамӣ тамошо кунед. Ин ба шумо кӯмак мекунад, ки ба садои забон одат кунед. Ғайр аз он, хондани рӯзномаҳо е адабиети ветнамӣ фаҳмиши шуморо дар бораи грамматика ва луғат беҳтар мекунад.
5. Ибораҳои умумиро ба ед оред. Аз ед кардани ибораҳои маъмул бо забони ветнамӣ ба шумо кӯмак мекунад, ки асосҳои забонро зуд азхуд кунед ва сӯҳбатро осонтар кунед.
6. Пайваста бошед. Омӯзиши забон вақт ва амалияро талаб мекунад. Интизор нашавед, ки шумо дар як шабонарӯз озодона сухан гӯед; ба ҷои ин, кӯшиш кунед, ки ҳар рӯз ҳадди аққал чанд дақиқа ба омӯзиш ва амалия сарф кунед.