Ӯзбекӣ (кириллица) Идишӣ Тарҷума

Забони узбекӣ забони расмии Узбекистон аст, ки беш аз 25 миллион нафар бо он ҳарф мезананд. Ин забони туркӣ аст ва аз ин сабаб кириллӣ истифода мешавад, на лотинӣ.

Тарҷума аз забони узбекӣ ба забонҳои дигар метавонад мураккаб бошад, зеро грамматика ва синтаксиси забони узбекӣ аз забонҳои англисӣ, испанӣ ва дигар забонҳои аврупоӣ ба куллӣ фарқ мекунад. Тарҷумонҳо аксар вақт бояд истилоҳоти махсусро истифода баранд ва ба маънои мушаххаси калимаҳо ва ибораҳо дар заминаи фарҳанги узбекӣ диққати махсус диҳанд.

Бояд қайд кард, ки кириллӣ аз якчанд аломат иборат аст, ки баъзеи онҳо дар муқоиса бо тарзи талаффузи онҳо ба забони узбекӣ ба таври гуногун талаффуз карда мешаванд. Масалан, ҳарфи Кириллӣ У ба забони узбекӣ ҳамчун о талаффуз мешавад, дар ҳоле ки ба забони русӣ он ҳамчун оо талаффуз мешавад. Ин як нуктаи махсусан муҳимест, ки ҳангоми тарҷума аз узбекӣ ба англисӣ бояд дар хотир дошт, зеро талаффузи нодурусти калимаҳо метавонад боиси нофаҳмиҳои ҷиддӣ гардад.

Мушкилоти дигари тарҷума аз узбекӣ ба англисӣ метавонад сохтор ва услуби забон бошад. Забони узбекӣ аксар вақт сохтори ҷумларо ба ғайр аз забони англисӣ истифода мебарад, аз ин рӯ тарҷумон бояд итминон дошта бошад, ки маънои паемро бидуни такя ба тарҷумаи аслӣ ба таври дақиқ интиқол медиҳад.

Ниҳоят, дар хотир доштан муҳим аст, ки бинобар фарқиятҳои фарҳангии Байни Узбекистон ва дигар кишварҳо, баъзе истилоҳот ва ибораҳо метавонанд ба забони англисӣ баробар набошанд. Аз ин сабаб, тарҷумон бояд фаҳмиши амиқи фарҳанги узбекӣ ва инчунин дониши лаҳҷаҳои минтақавии онро дошта бошад, то боварӣ ҳосил кунад, ки тарҷума маънои паеми аслиро дақиқ ифода мекунад.

Ҳамин тариқ, тарҷума ба забони узбекӣ вазифаи душворест, ки барои таъмини дақиқӣ дониш, малака ва таваҷҷӯҳи зиед ба ҷузъиетро талаб мекунад. Аммо, бо муносибати дуруст, тарҷумаи касбӣ ва дақиқро ба даст овардан мумкин аст, ки моҳияти матни аслиро дақиқ инъикос мекунад.

Дар кадом кишварҳо бо забони узбекӣ (кириллӣ) ҳарф мезананд?

Забони узбекӣ (кириллӣ) асосан дар Узбекистон Ва Тоҷикистон ва Дар Афғонистон, Қирғизистон ва Қазоқистон аз ҷониби ақаллиятҳо истифода мешавад.

Таърихи забони узбекӣ (кириллӣ) чист?

Забони узбекӣ (кириллӣ) забони туркӣ аст, ки асосан дар Узбекистон ва Тамоми Осиеи Марказӣ сухан меравад. Ин забони расмии Узбекистон аст, ки онро бисер ақаллиятҳои дигари этникӣ дар минтақа низ истифода мебаранд. Ин забон дар асри VIII бо забони туркӣ, ки дар он карлукҳо, усунҳо ва дигар гурӯҳҳои қабилавӣ сухан мегуфтанд, реша мегирад. Дар асри IX забони суғдӣ дар минтақа маъруф шуд, пеш аз он ки пас аз чанд аср бо забони туркӣ ба таври назаррас иваз карда шавад.
Дар асри 14 истилоҳи "Узбекистон" бори аввал барои ишора ба он чизе, ки он замон як гурӯҳи қабилаҳои бодиянишини турк буд, истифода шуд. Истилоҳҳои "узбек" ва "Узбег" баъдан барои ишора ба ин қабилаҳо ва забоне, ки онҳо бо он ҳарф мезаданд, истифода мешуданд. Ин забон дар тӯли асрҳо инкишоф ефт ва дар ниҳоят ба забони муосири узбекӣ табдил ефт, ки мо имрӯз медонем.
Аз асри 16 то асри 19 форсӣ забони адабии бартаридошта дар минтақа буд. Дар ибтидои асри 20 дар баробари алифбои форсӣ-арабӣ алифбои лотинӣ ҷорӣ карда шуд, ки ба рушди забони муосири узбекӣ мусоидат кард. Вақте Ки Иттиҳоди Шӯравӣ Осиеи Марказиро таҳти назорат гирифт, кириллӣ хатти лотиниро ҳамчун хатти расмӣ иваз кард ва имрӯз хатти асосии забони узбекӣ боқӣ мемонад.

Дар байни 5 нафари беҳтарин, ки ба рушди забони узбекӣ (кириллӣ) саҳми калон гузоштаанд, кист?

1. Наримон Умаров нависанда, олим ва забоншиноси шӯравӣ 2. Муҳаммад Солиҳ нависанда ва шоири узбек аст 3. Абдулло Қурбонов драматург ва режиссери театр 4. Абдулло Арипов шоир ва прозаик 5. Мирзоҳид Раҳимов-нависанда ва фаъоли сиесӣ

Сохтори забони узбекӣ (кириллӣ) чӣ гуна аст?

Забони узбекӣ асосан бо ҳуруфи кириллӣ навишта шудааст ва ба оилаи забонҳои туркӣ тааллуқ дорад. Ин насли мустақими забони туркии чағатайӣ, асримиенагӣ мебошад, ки дар Тамоми Осиеи Марказӣ ва Шарқи Наздик истифода мешуд. Забон ҳашт садонок ва 29 ҳамсадо, инчунин дифтонгҳои гуногун дорад. Ин забони агглютинативӣ аст, ки дар он калимаҳои алоҳида метавонанд аффиксҳои зиедеро дар бар гиранд, ки маънои онро ба таври назаррас тағйир медиҳанд. Тартиби калимаҳо одатан чунин аст: субъект-объект-феъл, ва ҷумлаҳо бо зарраҳо ишора карда мешаванд. Инчунин системаи муроҷиатҳои фахрӣ мавҷуд аст, ки ҳангоми муроҷиат ба одамони мақоми баландтар истифода мешавад.

Чӣ гуна забони узбекиро (кириллӣ) дурусттар омӯхтан мумкин аст?

1. Бо асосҳо оғоз кунед. Алифборо омӯзед, зеро барои омӯхтани ягон забон зарур аст. Китобҳо хонед ва филмҳоро бо ҳуруфи кириллии узбекӣ тамошо кунед, ин ба шумо кӯмак мекунад, ки ҳамаи аломатҳоро дар хотир доред.
2. Грамматикаро омӯзед. Курси онлайнро омӯзед е қоидаҳои гуногуни грамматикиро аз назар гузаронед ва қоидаҳои маъмултарин ва муҳимтарини онҳоро омӯзед.
3. Дар талаффуз ва малакаҳои гӯш кардани худ кор кунед. Подкастҳо ва дигар клипҳои аудиоиро гӯш кунед, то фаҳмиши ҳуруфи гуфтугӯии узбекиро амалӣ кунед. Барои беҳтар фаҳмидани тарзи талаффузи онҳо ҳар як калимаро бо овози баланд такрор кунед.
4. Бо забони модарӣ машқ кунед. Кӯшиш кунед, ки дӯсте пайдо кунед, ки бо ҳуруфи кириллии узбекӣ ҳарф занад е дар барномаҳои омӯзиши забон ба монанди HelloTalk ва Italki машқ кунед, ки ба шумо имкон медиҳад бо забонҳои модарӣ муошират кунед.
5. Боварӣ ҳосил кунед, ки ҳар рӯз калимаҳо ва ибораҳои навро омӯзед. Дафтарчаи худро оғоз кунед е барномаҳои омӯзиши забонро ба монанди Duolingo ва Memrise барои омӯзиши шавқовари интерактивии луғат истифода баред.
6. Захираҳои дигарро истифода баред. Китобҳо ва вебсайтҳоро истифода баред, то ба шумо барои беҳтар фаҳмидани забон ва фарҳанги кириллии узбекӣ, ба монанди Bbc Uzbekistan ва портали узбекӣ кӯмак расонанд.

Идиш забони қадимист, ки решааш Ба Олмон дар асри 10 меравад, гарчанде Ки Дар Аврупои Марказӣ ва Шарқӣ аз асрҳои миена сухан меравад. Ин омезиши якчанд забон, пеш аз ҳама олмонӣ, ибрӣ, арамӣ ва славянӣ мебошад. Идиш баъзан ҳамчун лаҳҷа ҳисобида мешавад, аммо дар асл он забони комил бо синтаксис, морфология ва луғати худ мебошад. Истифодаи ин забон дар тӯли асрҳо аз сабаби диаспора, ассимилятсия ва тағиребии шароити иҷтимоӣ коҳиш ефтааст, аммо имрӯз ҳам бисере аз яҳудиени православӣ дар баъзе кишварҳо бо он ҳарф мезананд.

Гарчанде ки идиш мақоми забони расмӣ надорад, онҳое, ки то ҳол бо он ҳарф мезананд, медонанд, ки он ҳам барои мақсадҳои забонӣ ва ҳам фарҳангӣ то чӣ андоза муҳим аст. Аз ин рӯ, дар саросари ҷаҳон одамоне ҳастанд, ки мехоҳанд забонро тавассути хидматҳои тарҷума ба забони ядисӣ нигоҳ доранд. Тарҷумонҳо барои бартараф кардани фосилаи байни онҳое, ки ядишро мефаҳманд ва онҳое, ки ин корро намекунанд, кӯмак мекунанд.

Хидматҳои тарҷума аз забони ядисӣ метавонанд ба пайдо кардани истилоҳҳои ибронӣ, ки ба як қисми забони ядисӣ табдил ефтаанд, ба монанди калимаҳое, ки Аз Библия гирифта шудаанд е ибораҳое, ки барои ишора ба урфу одатҳои динӣ истифода мешаванд, кӯмак кунанд. Бо тарҷума, ин ибораҳои муқаддасро ба имло е гуфтугӯи ядисӣ дуруст дохил кардан мумкин аст. Барои онҳое, ки бо ин забон ошно нестанд, дастрасӣ ба тарҷумаҳои идишӣ метавонад хеле муфид бошад.

Тарҷумаи ҳуҷҷатҳо ба забони ядисӣ дар тӯли таърих дар бисер соҳаҳо, аз қабили муҳоҷират, дин, адабиет, забоншиносӣ ва таърихи яҳудӣ истифода шудааст. Аз ин рӯ, пайдо кардани тарҷумонҳои соҳибихтисос аз забони ядисӣ, ки ҳам ба забони ибрӣ ва ҳам ба забони олмонӣ тасдиқ шудаанд, муҳим аст. Илова ба худи забон, ин мутахассисон бояд фарҳанг, контекст ва шароити асарҳои гуногунро донанд, то тарҷумаҳои онҳо тарҳи аслиро дақиқ инъикос кунанд.

Тарҷумаҳо ба забони ядисӣ на танҳо ба онҳое, ки мехоҳанд забонро омӯзанд, кӯмаки калон мерасонанд, балки барои зинда нигоҳ доштани он кӯмак мерасонанд. Бо кӯмак ба тарҷумаи калимаҳо ва ибораҳои идишӣ ба забонҳои дигар, тарҷумаҳо барои пешгирии нобудшавии пурраи забон кӯмак мекунанд. Бо ерии тарҷумонҳои соҳибихтисос, ядиш зинда ва солим нигоҳ дошта, ба фарҳанг ва анъанаҳои халқи яҳудӣ тиреза мекушояд.

Кадом кишварҳо бо забони ядиш ҳарф мезананд?

Забони ядисӣ асосан дар ҷамоатҳои яҳудиени Иелоти Муттаҳида, Исроил, Русия, Беларус, Украина, Лаҳистон ва Маҷористон сухан меравад. Он инчунин бо шумораи камтари яҳудиен Дар Фаронса, Аргентина, Австралия, Африқои Ҷанубӣ, Канада ва дигар кишварҳо сухан мегӯяд.

Таърихи забони ядиш чист?

Идиш забонест, ки решааш ба забони олмонии миена меравад ва онро яҳудиени ашкеназӣ дар саросари ҷаҳон ҳарф мезананд. Он аз замони таъсисебии худ дар асри 9, вақте ки ҷамоатҳои яҳудӣ дар Қаламрави Олмони ҳозира ва Шимоли Фаронса рушд мекарданд, ҳамчун забони асосии яҳудиени ашкеназ хизмат мекард. Ин омехтаи якчанд забонҳо, аз ҷумла ибрӣ ва арамӣ, инчунин лаҳҷаҳои славянӣ, романӣ ва олмонии миена мебошад.
Идиш бори аввал дар байни яҳудиени аврупо тақрибан дар асри 12 маъмул шуд, вақте ки он асосан ҳамчун забони гуфтугӯӣ истифода мешуд, на шакли анъанавии хаттӣ. Ин ба ҷойгиршавии аҳолии яҳудӣ вобаста буд, ки аксар вақт аз ҷиҳати ҷуғрофӣ аз ҳамдигар ҷудо буданд ва бо мурури замон лаҳҷаҳои гуногунро инкишоф доданд. Дар тӯли асрҳои 15-16 идиш дар Саросари Аврупо паҳн шуда, забони муошират дар байни яҳудиени аврупо гардид.
Идиш инчунин ба забонҳои маҳаллӣ, ки яҳудиен дар он зиндагӣ мекарданд, таъсири сахт расонд, то дар Саросари Аврупо, Африқо ва Амрико лаҳҷаҳои гуногун ташаккул.. Бо вуҷуди фарқиятҳои дохилӣ, лаҳҷаҳои идишӣ грамматикаи умумӣ, синтаксис ва захираи луғавии стандартӣ доранд, ки ба баъзе лаҳҷаҳо иброӣ ва ба дигар забонҳои дертар таъсири бештар расондаанд.
Дар асри 19 адабиети ядисӣ ривоҷ ефт ва китобҳо ва маҷаллаҳои зиеде ба ин забон чоп шуданд. Аммо афзоиши зиддисемитизм, кӯчонидани бисере аз яҳудиен пас аз ҷанги дуюми ҷаҳонӣ ва қабули забони англисӣ ҳамчун забони бартаридошта дар Иелоти Муттаҳида боиси коҳиши идиш ҳамчун забони гуфтугӯӣ гардид. Имрӯз ҳам миллионҳо одамон дар саросари ҷаҳон, асосан Дар Амрикои Шимолӣ ва Исроил бо забони ядисӣ ҳарф мезананд, гарчанде ки ин забон мисли пештара ба таври васеъ истифода намешавад.

Дар байни 5 нафаре, ки дар рушди забони ядиш саҳми бештар гузоштаанд, кист?

1. Элиэзер Бен-Иегуда (18581922): бен-Иегуда ба эҳеи забони ибронӣ нисбат дода мешавад, ки ӯ бо ворид кардани бисер калимаҳои идишии ибрӣ ин корро кард. Вай инчунин аввалин шахсе буд, ки луғати ҳамаҷонибаи ибронии муосирро таҳия кард ва дар ин забон мақолаҳо ва китобҳо навишт.
2. Шолом-Алейхем (1859-1916): Алейхем нависандаи маъруфи ядисӣ буд, ки дар Бораи ҳаети яҳудиен дар Аврупои Шарқӣ менавишт. Асарҳои ӯ, аз ҷумла" Молочник Тевье", ба маъмулгардонӣ ва паҳн кардани ядиш дар саросари ҷаҳон кӯмак карданд.
3. Хайм Грейд (1910-1982): Грейд романнавис ва шоири маъруфи ядисӣ буд. Асарҳои ӯ, ки дар бораи мушкилоти ҳаети яҳудӣ нақл мекунанд, ба таври васеъ яке аз беҳтарин асарҳои адабиет бо забони идиш ҳисобида мешаванд.
4. Макс Вайнрайх (1894-1969): Забоншинос, профессор, муассис ва директори Институти тадқиқоти яҳудиени YIVO Дар Вилнюс, Литва, Вайнрайх тамоми ҳаети худро ба омӯзиш ва маъмулгардонии идиш бахшидааст.
5. Ицик Мангер (1900-1969): Мангер шоири ядисӣ ва яке аз бузургтарин нависандагони асри 20 буд. Он ба эҳе ва навсозии забон таъсири калон гузошт.

Сохтори забони ядиш чӣ гуна сохта шудааст?

Сохтори ядиш қариб ба сохтори забони олмонӣ монанд аст. Он аз калимаҳо, ибораҳо ва ҷумлаҳое иборат аст, ки бо тартиби субъект-феъл-объект сохта шудаанд. Идиш одатан нисбат ба забони олмонӣ кӯтоҳтар аст, дар он мақолаҳо, пешвандҳо ва иттифоқҳои тобеъ камтар истифода мешаванд. Дар забони ядисӣ системаи пайвастшавии феълҳо ба монанди забони олмонӣ вуҷуд надорад ва баъзе замонҳои феълҳо аз феълҳои олмонӣ фарқ мекунанд. Идиш инчунин якчанд зарраҳои иловагӣ ва дигар унсурҳо дорад, ки дар забони олмонӣ мавҷуд нестанд.

Чӣ тавр забони ядишро ба таври дурусттар омӯхтан мумкин аст?

Роҳи беҳтарини омӯхтани забони ядисӣ ин ғарқ шудан ба ин забон аст. Ин маънои гӯш кардани сӯҳбатҳои ядисӣ, хондани китобҳо ва рӯзномаҳо бо забони ядисӣ ва тамошои филмҳо ва намоишҳои телевизиониро бо забони ядисӣ дорад. Шумо инчунин метавонед ба курсҳои идиш дар маркази ҷамъиятии маҳаллӣ, донишгоҳ е онлайн номнавис шавед. Боварӣ ҳосил кунед, ки бо забони модарӣ бо он сӯҳбат кунед, ин ба шумо кӯмак мекунад, ки ба талаффуз ва грамматика одат кунед. Ниҳоят, луғат ва ҷадвалҳои феълии ядисӣ-англисиро дар даст нигоҳ доред, то ба шумо дар посух додан ба ҳама саволҳое, ки доред, кӯмак расонанд.